De Amsterdamse Surti Dahlia (links op de foto) zou met vlucht MH370 naar familie in Indonesië reizen. Ze vloog van Kuala Lumpur in Maleisië naar Peking in China. Maar daar kwam ze nooit aan. Het vliegtuig waarin ze zat, maakte voor het laatst contact met de luchtleiding iets na middernacht op 8 maart 2014. Daarna is er niets meer van het vliegtuig vernomen. Wel spoelden in de jaren daarna brokstukken aan op de eilanden Réunion en Mauritius.

Cheyenne was door Surti opgegeven als contactpersoon voor noodgevallen. Ze kreeg een telefoontje van het ministerie van Buitenlandse Zaken, zo vertelt ze.

Ze werd uitgenodigd om de beelden van het moment van boarden te bekijken, om zo Surti te identificeren. Die beelden zitten nog altijd in haar hoofd. “Ik zag niet alleen Surti, maar ook kinderen van 3 à 4 jaar, opa’s en oma’s en ouders met kinderwagens”, vertelt ze. “En niemand heeft ooit meer iets van die mensen gehoord. Zoiets kan je niet uit je hoofd zetten.”

Cheyenne kan nauwelijks geloven dat er nooit meer iets is vernomen van de inzittenden. Ze wil graag antwoorden. “Hoe kan er nog niets gevonden zijn? Hoe kan zo’n vliegtuig zomaar van de radar verdwijnen?”, vraagt Cheyenne zich af. “Meer dan de helft van de mensen had toen ook al smartphones. Er moet toch een signaal zijn opgepikt?”

Zoekgebied met onderwatervulkanen

Dit keer doet het Amerikaanse bedrijf Ocean Infinity een poging om het vliegtuig te vinden, maar het is zeker niet de eerste keer dat er wordt gezocht. 

Ook het Nederlandse bodemonderzoeksbedrijf Fugro kamde een gebied in de Indische Oceaan bij Australië uit. Oud-CEO Rob Luijnenburg vertelt hoe lastig dat tien jaar geleden was. “We weten niet zoveel over de zeebodem, dus we moesten die eerst in kaart brengen.” De zoeklocatie blijkt een bergachtig gebied met zelfs onderwatervulkanen.

Met een satelliet is vastgesteld waar het wrak hoogstwaarschijnlijk moet liggen. Maar dat gebied heeft een oppervlakte van ongeveer acht keer Nederland. Een groot deel daarvan is inmiddels uitgesloten door de zoektocht van Fugro en andere bedrijven, vertelt Luijnenburg.

“Er blijft dus een kleiner oppervlak over voor Ocean Infinity over om te zoeken. En de technologie is inmiddels verbeterd. Ze kunnen meteen met onderwaterdrones aan de gang. Die hadden wij nog niet.” Luijnenburg acht de kans dat het vliegtuig wordt gevonden daardoor aanwezig. “Als ze op de goede plek zoeken, dan vinden ze het.”

Tot die tijd blijft Cheyenne met vragen zitten, maar de hoop op antwoorden vervaagt met de jaren. “Ik heb lang last gehad van de onzekerheid. Ik heb continue de televisie aangehad en CNN en BBC op de voet gevolgd. Tot je erachter komt dat het geen zin heeft.” 

Documentaires of berichten over de MH370 kan ze niet meer aanzien. “De enige informatie die ik nog tot me wil nemen is de waarheid over wat er precies is gebeurd.”

No cure, no pay

De zoektocht van Ocean Infinity zal in totaal 55 dagen duren. Het bedrijf werkt op basis van ‘no cure, no pay’. Als ze ‘een significant deel’ van het vliegtuig vinden, krijgt het bedrijf 70 miljoen dollar van de Maleisische overheid.