We stampen wat uit de grond: steden, wegen, havens, wolkenkrabbers, vliegtuigen… Maar soms maken mensenhanden iets dat je als een soort modern wereldwonder kunt beschouwen. In deze aflevering van de serie Wereldprojecten: Fallingwater, het beroemde ‘watervalhuis’ van Frank Lloyd Wright.

Liliane en Edgar J. Kaufmann, de zéér welgestelde eigenaren van een groot warenhuis in de stad Pittsburgh, besloten in 1934 om een zomerverblijf te laten bouwen. En niet zomaar ergens: hun stulpje moest verrijzen bij een 10 meter hoge waterval in de Bear Run-rivier, 75 kilometer ten zuidoosten van de stad.

Voor het ontwerp kwamen ze uit bij de beroemdste Amerikaanse architect van die tijd, de 68-jarige Frank Lloyd Wright. Ze kenden hem omdat hun zoon, Edgar junior, stage liep bij deze flamboyante architect. Wright stond bekend om zijn organic architecture, een stijl die de harmonie tussen een gebouw en zijn omgeving benadrukt.

Lees ook:

Bedenkingen

Ze wisten dus ongeveer wat ze konden verwachten. Toch beleefden de Kaufmanns een schok van jewelste toen Wright zijn eerste tekeningen liet zien. Ze hadden een huis verwacht aan de onderkant van de waterval, met uitzicht op het neerklaterende water. Wright had een heel ander idee. Hij plaatste het huis van drie etages (deels) bóven de waterval. Vrij hangende terrassen staken zover uit over het water, dat het leek alsof ze de spot dreven met de wetten van de zwaartekracht.

Het echtpaar had zijn bedenkingen. Achter de rug van de architect om zochten ze advies bij een ingenieursbureau. Dat vertelde hen dat het ontwerp civieltechnisch van geen kant deugde. De woning zou, zo luidde het oordeel, binnen de kortste keren in het water storten. Dat het huis er tóch kwam, was te danken aan de overredingskracht van zoon Edgar. De Kaufmanns zetten het licht op groen en in 1935 kon Wright beginnen met het uitwerken van zijn plannen. Het resultaat werd Fallingwater gedoopt. Nu geldt de woning als het spectaculairste en meest bewonderde huis van de twintigste eeuw – maar ook een huis met een aantal chronische technische gebreken.

Meer over de bouw en de problemen van Fallingwater lees je in het volledige artikel in KIJK 10-2025. Bestel deze editie in onze webshop.

Tekst: Teake Zuidema