“Ik dacht dat ik haar kwijt was”
De band tussen Julia en haar hondje Otje was er vanaf dag één, maar het begin kende ook meteen een spannend moment. “Ik had Otje pas twee weken toen ik haar aan een flexilijn uitliet”, begint ze haar verhaal. Na een fijne wandeling liet ze bij de voordeur per ongeluk de katrol van de lijn vallen. “Echt de grootste fout die ik had kunnen maken, maar heb gehoord dat dat heel veel mensen overkomt.”
Het harde geluid joeg Otje de stuipen op het lijf. “Otje was doodsbang want dat harde geluid achtervolgde haar natuurlijk ook.” Het hondje schoot zelfs de drukke weg over. “Ik liep schreeuwend over straat, ik wist niet waar ze was.” Moeder en broer schoten direct te hulp, terwijl Julia de dierenambulance belde.
Gelukkig liep het goed af. “Ze had een halsbandje met mijn telefoonnummer erin. Toen werd ik door een superlieve man gebeld die zei dat hij haar gevonden had.” Otje bleek rustig te hebben zitten wachten. “Ik dacht dat ik haar kwijt was”, deelt ze opgelucht. Sindsdien zijn alle flexilijnen bij haar de prullenbak in gegaan.
Dat enge moment maakte hun band alleen maar sterker. “Otje brengt balans, zorgt dat ik naar buiten ga en maakt alles leuker. We hebben het ontzettend gezellig samen”, laat Julia trots weten. “De band die ze met mij heeft is anders dan de band die ze met andere heeft. En dat vind ik echt heel erg bijzonder.” Julia legt uit dat dit komt omdat zij de eerste was die Otje na haar aankomst in haar armen nam.
Soms betrapt Julia zich er zelfs op dat ze haar vriend ‘papa’ noemt en zichzelf ‘mama’. “Dat vond ik eerst verschrikkelijk, maar nu begrijp ik precies dat moedergevoel dat mensen voor hun hond hebben.”
Julia wil met haar verhaal het adopteren van honden onder de aandacht brengen. “Veel mensen vinden het spannend dat je niet altijd de volledige achtergrond van een adoptiehond kent, maar het kost altijd tijd om een hond te leren kennen”, laat Julia weten. “Kijk ook eens naar een oudere hond. Puppies zijn schattig, maar een hond van vier verdient net zo goed een kans.”
Die liefde voor adoptiehonden kreeg Julia van huis uit mee. “We hadden altijd rashonden, maar toen onze oudste hond overleed en mijn moeder klaar was voor een nieuwe hond, paste een pup gewoon niet meer”, legt ze uit. “Zo zijn we in de wereld van adoptie terechtgekomen. En nu zijn we allemaal een beetje besmet geraakt”, vertelt ze lachend. “We hebben ook nog een border collie in de familie.”
Ook buiten Nederland zet Julia zich graag in. Zo gaat ze tijdens haar bezoeken aan Bonaire altijd langs het Animal Rescue Center om te knuffelen met de dieren, foto’s en filmpjes te maken en donaties achter te laten. “Het is zo belangrijk dat mensen zien hoeveel leuke honden er wachten op een thuis.”
Met Otje aan haar zijde geniet Julia vandaag extra van Dierendag, maar ze roept wel op om eerst goed onderzoek te doen voor je een dier adopteert. “Geef wat oudere honden ook de kans. Otje maakt mijn leven echt in alles beter. Ik gun iedereen zo’n bijzondere band.”