Alleenstaande moeder en sierkippenhouder Gaby heeft het zwaar. Ze heeft haar handen vol aan haar opstandige zoontje Kuif en d’r hulpbehoevende moeder Mientje. En dan is er ook nog haar prijswinnende, maar depressieve haan Bouillon die elke dag het liefst de draaiende hooimachine van de boer wil instormen. Kan het erger? Zeker. Want op een dag stort de getroebleerde buurman Arnaud met zijn heteluchtballon neer op Gaby’s kippenhok.
Rijdende rechter
Wat volgt is een lief, geestig en ontroerend verhaal over rouw, acceptatie, loslaten en liefde. Aanvankelijk dreigt de balloncrash een zaak te worden voor De rijdende rechter, in dit geval de slechthorende lokale boa Herman. Maar zie: tussen de gebutste zielen Gaby (een fijne Sallie Harmsen) en Arnaud (de charmante Pieter Embrechts) ontstaat toenadering, zeker wanneer de ballonvaarder zich ontpopt als een fijne vaderfiguur voor de rebelse Kuif.
Regisseur Tim Oliehoek op zijn hurken tijdens de opnames van De ballonvaarder. © Mark De Blok
Een braaf en zoetsappig liefdesverhaal hangt in de lucht, maar het script van bekroond kinderboekenschrijver en debuterend filmscenarist Bennie Lindelauf biedt meer. Als Arnaud Gaby confronteert met de fantasievader die ze voor Kuif heeft bedacht (een avontuurlijke poolwetenschapper), begint ze van zich af te slaan. Want haar zelfgecreëerde wereld vol leugentjes om eigen bestwil moet en zal standhouden.
Gelukkig wordt het door alle eigenzinnige personages, grappige dialogen en gekke verwikkelingen nergens zwaar op de hand. En de ontknoping, die laat zich natuurlijk raden. Maar al met al heeft Oliehoek (Hendrik Groen, Stanley H., Arcadia) met De ballonvaarder knap gemaakte en heerlijk meanderende slow cinema afgeleverd.