Er waren geen Kamervragen, geen kortgedingen, geen binnenvallende anti-terreur-eenheden. Maar het had zomaar gekund.

Metalfestival

Soulcrusher

Gehoord: 10/10, Doornroosje Nijmegen

Want wat wapperde daar, vrijdagavond op het podium van de Nijmeegse concertzaal Doornroosje tijdens metalfestival Soulcrusher? Voor een basversterker op standje elf fladderde een zwart-rood-witte vlag woest op en neer alsof het waaide met windkracht twaalf. Maar het waren toch echt de decibellen die het katoen deden opbollen.

Opschrift: ‘ANTIFASCHISTISCHE ACTION’. Antifa dus, die dekselse beweging die (volgens alle experts helemaal geen organisatie is, maar toch) door de meerderheid van het parlement vogelvrij is verklaard als terroristische organisatie omdat ze *checkt notes* tegen fascisme is. „De wereld is momenteel fucked up”, vatte zanger Joost Vervoort het treffend samen. „De enige manier om daarmee om te gaan is heel veel woede, verdriet en angst.”

Laat dat maar over aan zijn band Terzij de Horde. Het naar een strofe van dichter Hendrik Marsman (‘weg van de massa’) vernoemde vijftal maakt naar eigen zeggen vitalistische black metal en presenteerde in Nijmegen het derde album Our Breath Is Not Ours Alone. Groots en meeslepend blaast het collectief alle razernij en radeloosheid van zich af in complex gierende arrangementen waarover Vervoort zijn gruizige krijskanonnades laat loeien met een keel die kan zandstralen. Het optreden op Soulcrusher was een afstraffing en loutering tegelijk, als een venijnig striemende hagelstorm die je verkwikt, laat nagloeien en… vlaggen doet wapperen.

Dat dergelijke avant garde acts euforisch worden toegejuicht in een uitverkochte zaal, bewijst dat hedendaagse metalfans de enorme verscheidenheid van progressieve festivals als Soulcrusher en Roadburn (in Tilburg) weten te waarderen. Maar waar Roadburn ‘hardheid’ ook steeds meer zoekt in andere genres (van gekwelde singer-songwriters tot disruptieve dance) lijkt Soulcrusher eerder dieper te delven naar nog meer decibellen.

Drie nummers in een uur

Ook die keuze leidt tot een extreem breed palet aan sonisch avontuur: van de virtuoze progsymfonieën van Blood Incantation tot de zuigende sludge van Wren of verbluffend ingewikkelde mathcore van Guiltless. Zonder één woord te wisselen walste Bongripper iedereen plat met topzware, instrumentale doom. Het ultraslome viertal uit Chicago asfalteerde Nijmegen met dikke lagen lome stonerriffs. Geheel trouw aan hun eigen motto – hoe lager en trager, hoe beter – speelden ze drie nummers in één uur, waaronder publiekslieveling met de melige blowerstitel (zie ook de bandnaam) ‘Reefer Sutherland’. Wie toekeek vanaf het balkon, zag een meedeinende massa van gelukzalige, traag wiegende hoofdjes.

Darkher bood betoverende troost met minimale middelen. De Britse zangeres Jayn Maiven, met golvend rode haar dat nét niet tot haar knieën kwam, had aan slechts één drumstel, één gitaar en twee stembanden genoeg om de zaal te doen sidderen. Over ronkende akkoorden zong ze als treurende sirene en soms als huilende wolf – ook toen ze met een strijkstok haar gitaar te lijf ging.

Wie wilde lachen kon terecht bij Imperial Triumphant. Gehuld in monnikspijen en verstopt achter gouden maskers met bokkenhorens verzorgde het New Yorkse trio een masterclass chaos. In de atonale jazz, dissonante funk en black metal klonken gitaren alsof ze geen stalen maar elastieken snaren hadden. Het rook er naar alcohol (nadat een fles champagne over het publiek was leeggespoten) en kruit (dankzij een met vuurwerkfakkel gespeelde bassolo). Tijdens nog zo’n bevreemdend verkleedfeest mixte Igorrr zo’n beetje alle mogelijke denkbare stijlen. Het is best bewonderenswaardig dat de barokke Franse voorman Gautier Serre theatrale Rammstein-metal vermengde met galmende sopraanzang en operakitsch. De vraag is alleen: waarom zou je dat eigenlijk willen?

Hoe groot de contrasten ook waren, het bleef overal dringen. Wat dat betreft was de permanente rij voor de bar met speciaalbier illustratief. Alles was er te krijgen, van witbier tot de speciaal voor het festival gebrouwen black ipa van Terzij de Horde. Maar je moest ook daar geduldig op je beurt wachten.

Geef cadeau

Deel

Mail de redactie

NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.