Je kan het zo gek maken als je zelf wilt. Dat kan met alles. Je kan bolognese saus op je harde boterham smeren en dat dan een croque bolognese noemen. Je kan je frikandel dopen in elke saus die je maar wilt en er zelfs chocoladekorreltjes op doen. Ja, je kan van je patat of friet zelfs een heel oorlogsveld maken. Ik sta ook al lang niet meer versteld van wat er allemaal in blackmetalland gebeurt. Neem nu dit Griekse, uit Athene afkomstige, Penthos dat zijn tweede album, Erevos, presenteert.
Het handelt grotendeels over de Griekse mythologie, maar toch zou de band kiezen voor een Scandinavische sound in de trant van Satanic Warmaster, Horna en consoorten. Nu, mij hoor je dan niet klagen maar ik kan en mag het natuurlijk wel speciaal en gek noemen. Het Duitse Darkness Shall Rise Productions trekt er zich alvast geen fluit van aan en neemt dit vijftal dat al actief is sinds 2017 met alle plezier onder zijn vleugels. Gek genoeg spelen de bandleden niet in andere bekendere ondergrondbands. Alleen gitarist Vauban en bassist Zizka hebben nog wat zijprojectjes lopen die in mijn ogen met black metal weinig te maken hebben.
Een verhalende gitaartokkel zet ons op het bootje om de Styx over te varen, tenminste als Charon ons daartoe de toestemming geeft. Dit om maar te stellen dat de sfeer er al vanaf de eerste maten goed en donker inzit. Ondanks het feit dat dit vijftal vermoedelijk kiest voor een Scandinavisch fundament laten ze toch horen in deze opener, Nekyia, dat hun eigen cultuur-historische achtergrond niet verloochend wordt. Het vervolg is inderdaad behoorlijk Fins. Althans, ik bedoel dat de smerige en rauwe black metal die deze Griekse vrienden brengen net zo goed op een plaat van Horna of trawanten had kunnen staan. Nu, die band ken ik toevallig behoorlijk goed, zag ze ook al live, maar dit Penthos komt toch nog niet in hun beurt.
Het venijnige, giftige spel zit er nog niet direct in en ook de melodielijnen die onze Finse vrienden etaleren. hoor ik toch niet direct op de nummers die verzameld staan op Everos. Nochtans komt een nummer als Thanatos wel aardig in de buurt. Maar net als hij goed op weg is en de snelheid lekker hoog ligt, wordt er een versnelling teruggeschakeld. Schipper Charon komt voorbij varen en ook dit nummer leunt met zijn stampende cadans goed aan bij het Finse werk, maar het ontbreekt aan venijn, nochtans sluipt dat er wel naar het einde toe een beetje in.
Als je maar hard genoeg roept, gebeurt het misschien toch kan je soms zeggen. Lady In Black (Witch III) heeft dan weer volledig die ruwe, ontbolsterende ranzigheid in zich die we zo graag horen. Ook het dampende, licht kolkende Echoes Of The Sanatorium wordt overtuigend gebracht, alleen had de in mijn oren dissonante niets-toevoegende gitaarsolo gewoon mogen geschrapt worden.
Het Griekse Penthos probeert Scandinavisch, lees vooral Fins, te klinken en slaagt daar maar ten dele in. Deze tweede plaat, Everos, van dit gezelschap is meer dan degelijk te noemen. Het ontbreekt net te vaak wat aan die typische melodieuze giftigheid gebracht aan hoge snelheid.
Score:
75/100
Label:
Darkness Shall Rise Productions, 2025
Tracklisting:
- Nekiya
- Dancing Dead
- Bloodstaind Path
- Olethros
- Thanatos
- Charon
- Lady In Black (Witch II)
- Echoes Of The Sanatorium
- Forlorn Voyage
Line-up:
- Apaisios – Zang, gitaar
- Zizka – Basgitaar
- Algos – Drums
- Vauban – Gitaar
- JA – Gitaar
Links: