“Waarom vertikken we het om eerlijk over onze gevoelens te zijn?”, schrijft de Koreaanse Baek Se-hee op de eerste pagina van Ik wil dood, maar eerst een bord tteokboki. Met haar schrijversdebuut breekt ze met de veronderstelde “we” uit de zin. Het boek is een verzameling van conversaties met haar psychiater en korte essays waarin ze haar chronische depressie ontwart. Een massa lezers herkenden zich in haar strijd, of leerden bij over de manier waarop iemand somber kan zijn en toch schijnbaar perfect mee kan draaien in de samenleving.
Het boek doorbrak het stigma op mentale gezondheid in Zuid-Korea, waar het zo’n 600.000 keer over de toonbank ging. Wereldwijd werd het een nog groter succes: in 25 vertalingen – in het Nederlands bij uitgeverij Pelckmans – verkocht het boek nog eens meer dan een miljoen keer exemplaren. Met haar debuut, dat ook een vervolg kreeg, hoopte Baek haar lezers een hart onder de riem te steken.
Baek werd in 1990 geboren en studeerde creatief schrijven aan de universiteit. Ze ging aan de slag bij een uitgeverij, waar ze verantwoordelijk was voor sociale media. Ze leed aan een dysthieme stoornis, een langdurige, milde depressie die desondanks een zware impact kan hebben op iemands leven. De titel van haar boek vat haar tweestrijd samen: tteokboki is een populair streetfoodgerecht waar Baek naar snakt op haar somberste momenten.
Uitgeverij Pelckmans plaatste het nieuws over haar overlijden vrijdag op zijn website. Een doodsoorzaak is niet bekend, al deelde The Korea Organ Donation Agency in een statement mee dat de jonge vrouw vlak voor haar overlijden haar hart, longen, lever en nieren doneerde en op die manier het leven van vijf mensen heeft gered. Haar Engelse vertaler, Anton Hur, schreef op Instagram dat haar lezers weten “dat ze nog miljoenen anderen heeft geraakt met haar woorden”.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.
LEES OOKPsychiater en filosoof Marc Calmeyn: “Een ‘depressietje’ bestaat niet”
LEES OOKSan Young Park: “Soms krijg je het gevoel dat je zoveel te verbergen hebt, dat je je afsluit voor het leven”