De bruine hyena is een schuwe jongen, een nachtdier. Het dier op de winnende foto slaapt overdag ergens op een geheime plek. Onvindbaar voor mensen. Wil je hem op de foto zetten, dan moet dat dus ’s nachts gebeuren.

Deze hyena is op weg van zijn slaapplaats in of rond de spookstad Kolmanskop naar de Namibische kust. Daar op het strand langs de Zuidelijke Atlantische Oceaan zoekt de aaseter naar dode zeedieren, zoals aangespoelde walvissen en welpen van zeehonden.

De hyena gaat mensen uit de weg. Voor Van den Heever was het daarom een forse uitdaging om het ongrijpbare en bedreigde zoogdier op de foto te krijgen.

Om dat doel toch te verwezenlijken reisde de fotograaf tien jaar lang vanuit zijn woonplaats Pretoria in Zuid-Afrika naar Kolmanskop in Namibië. Ooit was dit een welvarende plaats omdat er diamanten werden gedolven. Toen de edelstenen op waren, vertrokken de inwoners naar elders. Nu neemt het zand van de Namibwoestijn langzamerhand bezit van het stadje.

„Het kostte me tien jaar om eindelijk deze ene foto van een bruine hyena in het meest perfecte kader te krijgen”

Wim van den Heever, wildfotograaf

Slechts één keer zag Van den Heever hyenapootafdrukken naast de ruïnes van Kolmanskop. Maar hij hoorde van een achtergebleven bewaker dat er gemiddeld elke vier tot zes weken hyena’s langskomen, op weg naar de kust. „Elke keer dat ik de spookstad bezocht, zette ik cameravallen in de hoop op succes. Het kostte me 10 jaar om eindelijk deze ene foto van een bruine hyena in het meest perfecte kader te krijgen. Ik was dolgelukkig toen het me eindelijk lukte.” De foto kreeg de naam Ghost Town Visitor: spookstadbezoeker.

Beloond

De moeite van de Zuid-Afrikaan werd beloond. Hij won deze week de prestigieuze prijs Wildlife Photographer of the Year. De jury beschouwt de foto als een uitstekend voorbeeld van de kwaliteiten die een succesvolle natuurfotograaf nodig heeft: nieuwsgierigheid, geduld en talent. Maar bovenal doorzettingsvermogen.

Zoöloog Natalie Cooper legt uit dat het zeldzaam is om bruine hyena’s in de buurt van menselijke woningen te vinden. De hyena’s voelen zich hier echter behoorlijk veilig, aangezien het gebied rond Kolmanskop al zeventig jaar verlaten is. Cooper zegt dat de spookstad een ideale locatie is voor bruine hyena’s. „Het is er supereenzaam. Bovendien bieden de leegstaande huizen beschutting tegen de wind.”

„Zonder aaseters zouden de karkassen zich opstapelen en zouden voedingsstoffen op één plek achterblijven”

Bruine hyena’s zijn nuttige dieren, legt Cooper uit. „Als aaseters ruimen ze niet alleen dode dieren op, maar verdelen ze ook voedingsstoffen. Soms reizen hyena’s wel 50 kilometer om voedsel te vinden en brengen dat vervolgens terug naar het hol. Zonder aaseters zouden de karkassen zich opstapelen en zouden voedingsstoffen op één plek achterblijven. Daardoor zouden andere delen van het ecosysteem er niet van profiteren.”

De winnende foto herinnert de mensheid er volgens Cooper aan dat zelfs dieren waarover mensen misschien negatief denken een essentiële rol spelen bij het in stand houden van ecosystemen.

Een spinnetje in een lichtblauwe lichtcirkel met een zwarte achtergrond. Er omheen ook rode, oranje, gele en witte lichtfiguren. Een wielwebspin in zijn web op een voetgangersbrug, afgetekend tegen de achtergrond van de lichten van de auto’s eronder. beeld Simone BaumeisterDrie roofvissen die er als slangen uitzien op een rotsachtige bodem. Het zijn murenen, een soort grote palingen met heel veel spikkels op de huid. Gepeperde murenen jagen in een getijdenzone. Deze vissen komen tijdens hun jacht vaak volledig uit het water. De foto is gemaakt op de Seychellen. beeld Shane GrossEen piepklein lichtbruin insectje loopt over felgroene gasbellen in een moeras. Zoekplaatje: vind het springstaartje tussen de neongroene gasbellen in een Oostenrijks heideveld bij Platzertal, een van de laatste ongerepte hoogveengebieden in de Oostenrijkse Alpen. Het gebied staat bekend om zijn koolstofvasthoudende veenmoerassen. beeld Sebastian FrölichIn een gele eierkoker is het silhouet te zien van een jonge zwelhaai op de bodem van de oceaan. Links is wat wier te zien. Een jonge zwelhaai in een eikapsel voor de kust van Californië. beeld Ralph PaceOp donkergroene bladeren van een plant zitten zeker tien lichtgroene boomkikkers. Quentin Martinez (Frankrijk) ontdekt een groep kleine boomkikkers in Frans-Guyana. beeld Quentin MartinezEen grotere vis hapt een kleinere vis naar binnen terwijl een witte reiger opvliegt. Een vrouwtjesvis grijpt een prooi vlak onder de snavel van een kleine zilverreiger. beeld Qingrong YangLinks een beverrat die met zijn ‘armen’ over elkaar naar de fotograaf kijkt, rechts zijn vaag wat knobbelzwanen te zien. Terwijl Luca Lorenz knobbelzwanen fotografeerde op een meer, werd hij verrast door een beverrat. beeld Luca Lorenz Roodkeelduiker op een meer midden in het Zweedse bos. beeld Luca LorenzZwart-wit foto van een dwerguil met een muis in zijn klauwen. Op de achtergrond vaag wat dennentakken. Een dwerguil heeft een muis gevangen voor zijn jongen, maar die zijn nergens meer te bekennen. beeld Luca LorenzVrijwel zwarte plaat met heel vaag de contouren van een oehoe, een grote uil. Philipp Egger observeerde het nest van deze oehoe ruim vier jaar lang van ver. beeld Philipp EggerZwart-wit foto met op de voorgrond een merel en op de achtergrond vaag vier damherten. Luca Lorenz wilde eigenlijk de merel vastleggen in een mistig landschap. Plotseling kwamen er vier damherten uit de struiken tevoorschijn. Locatie: Duitsland (Blankenfelde-Pankow). beeld Luca Lorenz Groot wateroppervlak waar het duidelijk hard regent. In het midden de kop van een gewone zeehond die boven het water uitsteektHet regende hevig op het kleine eiland Helgoland toen Luca Lorenz deze gewone zeehond op zag duiken in de Noordzee. beeld Luca LorenzJong

De prijs voor jonge natuurfotograaf van het jaar ging naar Andrea Dominizi uit Italië. Hij fotografeerde een boktor op een boomstam, terwijl op de achtergrond vaag een houtkapmachine te zien is.

Andrea maakte de foto met de naam After the Destruction (Na de verwoesting) in het Lepinigebergte in Midden-Italië, in een gebied waar ooit oude beuken werden gekapt.

Net als hyena’s zijn kevers recyclaars, alleen dan voor dood hout. Niet veel dieren kunnen dood hout eten, maar kevers wel. Ze zetten het om in uitwerpselen die voedingsstoffen bevatten die vervolgens door planten worden gebruikt. „Dat is belangrijk”, zegt keverexpert Max Barclay, „want anders heb je overal dood hout en zouden alle voedingsstoffen vastzitten en niet worden gebruikt. Zonder kevers zouden bossen zich niet kunnen herstellen en zouden voedselketens kunnen instorten.”