•
17-10-2025
•
leestijd 2 minuten
•
693 keer bekeken
•
bewaren
© Netflix
Filmmaker Phil Johnston schuift alle vreugde en smeuïgheid uit Dahls klassieker De Griezels aan de kant, met een ordinaire kinderfilm als resultaat.
Het leuke aan de boeken van Roald Dahl is dat de schrijver de morele boodschap niet opzichtig brengt, maar verstopt onder verschillende lagen van het verhaal. Filmmaker Phil Johnston, die met The Twits – geïnspireerd door De Griezels (1980) – Dahls klassieker adapteerde, schuift al die rijke verhaaltextuur aan de kant en ontpopt zich als een moraalridder, in deze weinig inspirerende animatiefilm. Ja, Dahl kwam dankzij het warmhartig karakter van zijn werk met veel weg, waaronder de nodige poepgrappen. Bij Johnstons film blijven echter vooral dat soort grappen hangen, zoals de wijze waarop meneer James Twit (Johnny Vegas) zijn diorama van het pretpark dat hij wil bouwen noemt: een diarrrea.
James en zijn echtgenote Credenza (Margo Martindale) staan bekend als de meest smerige mensen op aarde. De vraag rijst: smeriger dan Divine in John Waters’ Pink Flamingos (1972)? Die film draait ook om wie zich de smerigste aardbewoner mag noemen. Maar misschien dient deze associatie zich bij sommige kijkers aan omdat die film dit enigszins controversiële onderwerp gewoon onomwonden aanpakt. Niettemin willen de Wits een pretpark beginnen, tegen het zere been van de kinderen Beesha (Maitryi Ramakrishnan) en Bubsy (Ryan Lopez), die met lede ogen aanzien hoe de komst van het park het equilibrium in hun gemeenschap zal verstoren – en dan is er nog iets met hun magische vriendjes.
© Netflix
Verhaalwendingen worden vervolgens in een rap tempo op de kijker afgevuurd. Ruimte voor bezinning, toch wel een premisse voor een kinderfilm, is er nauwelijks, en ordinaire bespiegelingen tieren welig. Dahl staat bij veel (kinder)boekenlezers op een voetstuk. En het is een beproeving om zijn werk te verfilmen. Maar Johnston slaat hier overduidelijk de plank mis.
The Twits, vanaf vrijdag 17 oktober 2025 bij Netflix