Voor wie in de jaren zeventig en tachtig in Emmen woonde, was de naam Henk Stormer geen onbekende. Hij was de man van de radio’s en de eerste Emmer bioscoop, de man die bovendien het allereerste radiomuseum van Nederland oprichtte: het Radiotron. Zijn zoon Jan (79) en dochter Jeannette (67) blikken terug op de man die Emmen beeld en geluid bracht.

Radio’s waren zijn lust en zijn leven. Als de jonge Henk op 11-jarige leeftijd over de schouders van de radiotechnicus bij hem thuis meekijkt, weet hij het meteen. Dat wil ik ook. Stormer wordt in 1919 geboren in het Friese Bolsward, maar zijn familie verhuist in de daaropvolgende jaren naar Beilen, Heerlen en uiteindelijk Emmen.

Op 15-jarige leeftijd helpt hij zijn vader in diens kapperszaak in de Derksstraat, maar Henk vindt dat eigenlijk helemaal niets. Met een naar techniek hunkerend hart volgt hij een opleiding tot radiotechnicus en startte zijn eigen reparatiebedrijfje voor radio en tv in 1940.

“Maar daar kon hij het uiteindelijk niet van rondzingen, dus nam hij een baantje erbij in de bioscoop”, vertel zoon Jan, die samen met dochter Jeannette een paar vuistdikke plakboeken vol foto’s en knipsels doorbladert.

In de jaren dertig bouwde Koos Groothuis een Concertzaal op de Markt, waar ook filmvoorstellingen werden vertoond. Daarvoor gebeurde dat in een oude kermistent. Henk kan vanwege zijn technische achtergrond aan de bak als filmoperateur.

“Als het mocht en het was een goede en fatsoenlijke film, dat wel, dan mocht ik op de trap bij het projectorhok meekijken”, herinnert Jan zich. “Ik kon nooit met een vriendje naar de bios”, lacht Jeannette. “Want pa hield het allemaal in de gaten.”

Films waarbij de acteurs niet in de kleren bleven, waren taboe. “Bij Turks Fruit of Rooie Sien kwamen we er niet in.” En vaders wil was wet, dat wisten Jan, Jeannette en hun broer Jo (74) maar al te goed. “Hij stond op zijn punten, zogezegd”, aldus Jeannette.

Techniek was zijn lust en zijn leven en die liefde drukte zich uit in zo’n beetje alles dat Henk ondernam. “Hij nam een camera mee en filmde, gewoon voor het nieuws. Hij heeft nog bij een veenbrand in Emmer-Compascuum gestaan. Jan pakt de knipsels erbij, waaruit blijkt dat vader Henk regelmatig het nieuws haalde.

Een oud krantenbericht uit 1956 verhaalt hoe hij een radioverbinding verzorgde tussen immigranten uit onder meer Australië en hun thuisland. Bij een kermis (de VVV Weken) in Emmen loopt hij rond met een microfoon, in gesprek met bezoekers. Jan: “Waar komt u vandaan en waarom bent u naar de VVV Weken gekomen? Die praatjes hoorde je hem houden via de her en der opgestelde luidsprekers op het kermisterrein.”

In 1953 opent het City Theater aan de Notaris Oostingstraat. Groothuis stopt met de filmvertoningen, maar Henk kan zo overstappen bij de nieuwkomer. Het is de eerste, echte bioscoop van de Vlinderstad. Volgens Jan en Jeannette zat daar ook een nadeel aan.

“Met een bruiloft, een feest, met kerst of in het weekend was hij aan het werk”, aldus Jeannette. “Mijn moeder zei wel eens: ik voel me soms net een weduwe, maar dan van een man die nog leeft.”

Maar alles went, uiteindelijk. Jan: “Je groeit er gewoon mee op.” In 1978 sluit ook het City Theater als gevolg van de opening van de Euro Bioscopen in winkelcentrum De Weiert.