Terwijl anderen in contact bleven met hun jongere ik, moest hij te snel opgroeien, zegt hij. “Mijn overlevingsinstinct sloeg veel te vroeg aan. Altijd ogen op je rug hebben in een stad als Brussel. Je afvragen: waar slaap ik morgen, waar eet ik morgen? Loonbeslag bij beide ouders, wat is dat? Schulden … Dat zijn zaken die je als 14-jarige helemaal niet zou moeten weten.”

Dat hij een jaar geleden vader werd – Dit is Guy. verschijnt op 24 september, de eerste verjaardag van zijn dochter –, speelde een sleutelrol in zijn metamorfose. “Ben iemand anders geworden / Of nu pas man aan het worden,” klinkt het in ‘Waiting for Zaza’, een nummer dat wordt aangezwengeld met de hartslag van zijn dochter in de baarmoeder. “Ik ben blij dat ik nu vader geworden ben, en niet drie, vier jaar geleden, tussen de flessen drank en de schranspartijen. (Sluit even de ogen) Mijn dochter is eigenlijk de vrucht van mijn transformatie, zij is het geschenk voor het harde werk, het bewijs van: ge ging er bijna niet voor gaan, Gorik. Goed dat je hebt volgehouden.”

Channel Zero

Die hartslag is niet de enige opvallende sample op Dit is Guy. De vonk van ‘Stoned & beneveld’ kwam van de Duitse zanger, schrijver en schilder Udo Lindenberg, die in 1978 een bizarre Nederlandstalige plaat uitbracht. Het nummer is een eerbetoon aan Van Oudheusdens wederhelft, met wie hij zich tijdens zijn vervelling verzoende. “Ik was op zoek, ging in ’t rood, duwde alles ver weg,” klinkt het, “En dacht er safe te zijn. Ging door het woelige bos, zag steeds uw licht aan mij zij / Om weer met twee te zijn / Nu gaan we door tot de dood.”

In ‘Vous êtes zot’ knipoogt Van Oudheusden naar de Belgische ‘Fresh Prince’ Benny B, die hem als kind fascineerde. “Ik mag dan wel veranderd zijn, ik ben nog altijd dezelfde zot,” lacht hij. “Ik wilde de samplecultuur van de hiphop eren, maar niet met iets crazy’s van Miles Davis of zo. Ik wilde dicht bij huis blijven.” Dat doet hij ook met het likje ‘Je t’attends’ van Axelle Red in ‘Gorik pt. 2’, een van de lievelingsnummers van zijn moeder. Maar het verrassendst van al zijn de schreeuwende gitaren in de punky protestsong ‘Vecht voor papier I’, een sneer naar “al die politiekers” die “constant liegen.”