‘Future antique’ dat is waar het samengestelde woord Futique voor staat. Een niet-bestaand woord waaraan de band Biffy Clyro zelf een betekenis heeft gehangen, namelijk een gebeurtenis waarvan je pas achteraf inziet hoe waardevol het was. Met die gedachte voelt Futique als een nostalgische terugblik op niet alleen liefdesrelaties en vriendschappen, maar ook op gemaakte keuzes in het leven.
Deze zomer begon Biffy Clyro met het uitrollen van hun campagne rondom Futique. Ze speelden een aantal grote Europese festivals en begonnen daar elk optreden met hun – op dat moment nog niet uitgebrachte – track A Little Love. Het vergt lef om je sets op de grootste Europese podia te openen met een nummer dat niemand kent, zeker op festivals waar veel bezoekers rondlopen met een ‘wanneer gaan ze hun grootste hit spelen?’-mentaliteit. Maar na dit startschot wisten de festivalgangers wat wij nu allemaal weten: Biffy is back.
Zoals de titel Futique al enigszins verraadt, dient het album als een terugblik op belangrijke momenten in het leven. Simon Neil vat dit perfect samen in Shot One: “I’m on the outside but looking in, figuring out now what could’ve been. You only get one shot.” Een vergelijkbaar sentiment wordt bezongen in It’s Chemical! waar iemand terugkijkt op zijn leven en de keuzes die daarin zijn gemaakt. “You say shit too easily, with the consequences starting to show. You’re worse than you’ve ever been.”
Goodbye en Dearest Amygdala lijken een opeenvolgend verhaal te vertellen. Waar Simon Neil in Goodbye beschrijft hoe een persoon met pijn in zijn hart afscheid neemt van een geliefde: “Goodbye my love, it was too much but never enough.” Lijkt diezelfde persoon in Dearest Amygdala eindelijk genoeg afstand te hebben genomen van zijn geliefde om in te zien dat hij nog veel te leren heeft: “Too much will never be enough.”
Biffy Clyro is een meester in het brengen van knallende gitaren die, samen met rauwe vocalen, tot een epische uitbarsting komen. Op Futique worden meerdere van deze knallers à la Biffy bezorgd in de vorm van Hunting Season, Woe is Me, Wow is You en de afsluitende track Two People in Love. Een ballad is een ander soort nummer dat ze altijd meesterlijk weten te brengen. Op dit album kregen we A Thousand and One voorgeschoteld; een emotioneel en muzikaal hoogtepunt. Het nummer begint minimalistisch met Simons stem voornamelijk op de voorgrond. Langzaam bouwt de bridge zich op en worden de instrumenten krachtiger, zonder de stem of de boodschap te overstemmen. “I always knew when I was wrong, but I never said sorry.”
Met Futique heeft Biffy Clyro weer een ijzersterk album afgeleverd en ditmaal met een boodschap: om te genieten van alle momenten in het leven, want je weet nooit wanneer iets achteraf gezien betekenisvol zal zijn. Maar wat boven alles uitstijgt is wat ze ons in het openingsnummer, A Little Love, al duidelijk wilden maken: “With a little love, if you want it, we can conquer it all.”