Regisseur Scott Cooper, eerder verantwoordelijk voor de biopic Crazy Heart, richt zich in zijn nieuwste film op een cruciale fase uit het leven van de Amerikaanse rocklegende Bruce Springsteen. De hoofdrol is voor Jeremy Allen White (The Iron Claw) en Springsteen: Deliver Me From Nowhere draait sinds deze week in de bioscoop. De ontvangst is wisselend.
De film volgt een jonge Bruce Springsteen tijdens het ontstaan van het album Nebraska uit 1982. In deze periode worstelt hij met innerlijke onrust, creatieve blokkades en een diep gevoel van isolatie. Op Rotten Tomatoes staat de film momenteel op een Tomatometer-score van 62 procent.
“Zielsdiep verdriet”
Manohla Dargis van de New York Times noemt de film “een solide, innemende en aangrijpende drama over een gekwelde periode in het leven van Bruce Springsteen”. Volgens haar is de grootste verrassing dat de film niet terugdeinst voor het zielsdiepe verdriet dat Springsteen destijds ervoer.
Jordan King van Empire Magazine schrijft dat de film “zijn ware stem vindt zodra het stopt met het naspelen van de hits”. Hij prijst met name de hoofdrol van Jeremy Allen White, die volgens hem zorgt voor de aandrijving van de gehele film.
Clichés en mythes
Tim Grierson van Screen International is kritischer. Volgens hem maakt de film “de fout om Springsteen te veel te mythologiseren, juist in een periode waarin de artiest zelf probeerde afstand te nemen van dat imago”.
Odie Henderson van de Boston Globe schrijft dat “de clichés vanaf de eerste pagina van het script worden afgevinkt als een checklist”. Hij vindt dat er een interessantere film in dit materiaal schuilt, maar dat deze nooit volledig tot zijn recht komt.
Poppsychologie
Clarisse Loughrey van The Independent merkt op dat regisseur Cooper veel aandacht geeft aan de fysieke transformatie van hoofdrolspeler White. “Helaas wordt de rest van de film gereduceerd tot de poppsychologie die we inmiddels verwachten van een muziekbiopic”, schrijft ze.
FilmTotaal recensent Caitlyn van Doorn schrijft over de film, en gaf 3 sterren: “De film blinkt uit wanneer hij zich richt op het ontstaan van Nebraska en de inspiratie achter het album. Het is fascinerend om te zien hoe hij melodieën bedenkt en gebeurtenissen uit zijn leven vertaalt naar muziek en songteksten. Als verdieping van het album is de film op zijn best.”