In het graven naar de releases die dit jaar reeds verschenen, kwam ik nog een oude bekende tegen en die verdient toch wel een review. Nortt is een Deens project dat rond de millenniumwissel de zoektocht startte naar een platencontract. Toch deed de demo Graven van deze Deen me heel wat jaren terug ook best wel wat. Erg diepe, melancholische funeral doom met een krakende gitaarmuur die het allemaal wel erg koud deed klinken.
In het verleden zag ik het wel eens als een doomvariant op de duisternis van het Amerikaanse Xasthur. Iets wat de heren in kwestie zelf ook ongetwijfeld zo zagen, want ze lanceerden pakweg twintig jaar geleden een interessante split. De jaren hebben Xasthur enorm veranderd en dat is ook zo voor Nortt. Toch blijft deze man trouwer aan zijn essentie op zijn vijfde full-length met de naam Dødssang. Ik versta op zich geen Deens, maar dit lukt me nog wel.
De titel vat ook prima samen waar het na drie decennia om draait: traag uitgesmeerde doodsliederen die bol staan van de melancholie. De distortionmuur is doorheen de jaren wel tot een minimum beperkt. Anno 2025 zet dit project eerder in op melancholische pianoklanken, waar de doom mistroostig doorheen galmt. Weinig variatie of opbouw, maar wel gepresenteerd op melancholische wijze met gorgelende keelklanken. Nortt heeft op die manier meer instrumentale houvast dan in de periode tot Galgenfrist (2007), maar ook in vergelijking met Endeligt (2017) klinkt het eerder beheerst. De synthweefsels vormen echt wel de leidraad en de rest zorgt voor de kilte in de atmosfeer.
Het gaat er wel in, maar echt ingrijpend wordt het nergens. Melancholie en overgave zijn nog steeds aanwezig, maar muzikaal vind ik het gewoon minder spannend dan voorheen. Mogelijks doordat de mist wat opgeklaard is en het geheel dus wat helderder klinkt. Wel fijn voor in de nachtelijke uurtjes.
Score:
70/100
Label:
Avantgarde Music, 2025
Tracklisting:
- Dødssang
- Dødsengel
- Døod mands sang
- Alt er tomhed
- Ensomhed
- Ihukom natten
- Bøn til døden
- Udslukt
Line-up:
Links: