Bouwen zonder lening

Treffers waxte het hele huis met Zweedse lijnzaadolie. Niet de goedkoopste optie, maar kwaliteit ging ook bij dit zelfbouwproject voor. Goedkoop was de kleine woning al met al niet, vergeleken met andere tiny houses. Met enige trots vertelt hij dat hij het desondanks zonder lening heeft kunnen bouwen. ‘Wat ik elke maand aan geld kon missen, ging hierin.’

‘Als dit huisje ooit ergens anders zou komen te staan, moet het er niet uitzien als een gelikt product dat door een projectontwikkelaar gemaakt is’

Het huisje is intussen grotendeels af, op wat details na. Komende week wil Treffers de tafel die tussen de twee met bonte stof beklede bankjes komt, afmaken. Dat wordt geen opklapbare, maar een vaste tafel. ‘Ik heb in studentenkamers veel opklapbare meubels gehad, op een gegeven moment was ik daar helemaal klaar mee. Daarom wilde ik dat alles wat hier zou komen vast zou zijn, en ruim.’

Dat het een zelfgebouwd huisje is, mag ook te zien zijn, vindt Treffers. ‘Als hij ooit ergens anders zou komen te staan, moet het er niet uitzien als een gelikt product dat door een projectontwikkelaar gemaakt is. Aan de binnenkant heb ik alles gedaan om dat voor elkaar te krijgen.’

KWALITEIT GEEFT DE DOORSLAG

Wat hebben de vier bliksembezoeken van vandaag opgeleverd, behalve een interessante kijk in vier verschillende keukens? Om te beginnen blijft de werkwijze van de architecten hangen. Niet alleen omdat ze bijna alles eigenhandig doen, en daarbij een schat aan praktische ervaring opdoen, maar ook door hoe bij elk van deze toch flink diverse projecten tijd en snelheid nooit de overheersende factoren zijn.

‘De grootste gemene deler is dat iedereen keuzes maakt op basis van kwaliteit’, concludeert Marek Boekholt. ‘Wat is het allerbeste wat je voor elkaar zou kunnen krijgen binnen je budget? Je ziet dat iedereen keuzes maakt die normaal gesproken eigenlijk niet haalbaar zijn, en maximaal kwaliteit probeert toe te voegen.’

Daarnaast durfden de zelfbouwende architecten zich kwetsbaar op te stellen door hun meest persoonlijke werk te tonen. ‘Je ontwerp zit in je hoofd, dat ben je aan het uitvoeren’, zegt Femke de Vente. ‘Het is best spannend om dat in deze fase te laten zien. Maar ik vond het belangrijk om dat wel te doen, want dit is hoe een huis gebouwd wordt. Het moet eerst lelijk zijn voordat het mooi wordt.’

Opvallend is ook de open houding waarmee deze jonge architecten in hun vak staan. Nils Treffers: ‘Ik heb het idee dat we elkaar niet veroordelen, maar gewoon in elkaar geïnteresseerd zijn en dingen willen delen. Het is ook een van de redenen waarom we NTB hebben opgericht, om die horizontaliteit te vinden. En op een open, misschien wat minder gewapende manier de discussie te kunnen voeren.’

‘Ik denk dat we op een punt zijn gekomen dat architectuur een andere rol gaat spelen, en dat het nog belangrijker wordt om samen te werken’, zegt De Vente. ‘Er moet veel gebouwd en herbouwd worden. Je bent als architect veel sterker als je het samen doet. Ik denk dat deze groep daar in zekere zin ook behoefte aan heeft.’

De kans dat deze architecten de komende decennia iets voor Groningen gaan betekenen, wordt hoe dan ook groter als ze op deze manier hun kennis en hun werk met elkaar blijven delen. ‘In welke beroepsgroep zie je nou dat mensen op zaterdag zoiets organiseren en bij elkaar langs gaan?’, zegt medeorganisator Remco Wagenaar. ‘Best bijzonder, ik denk dat het toch gewoon de liefde voor het vak is.’

Daarnaast kunnen ontwerpers die met eigen handen de verschillende kanten van het bouwambacht aanpakken alleen maar groeien in hun professie. De liefde voor het vakmanschap, het ambacht en het materiaal was vandaag niet te missen. En er zijn nog veel meer zelfbouwende architecten, weet Simone Poel: ‘Eigenlijk zouden we zoiets als dit veel vaker moeten doen.’