De Temptation Island-transfer — de kijkcijferhit keert terug, maar dan waarschijnlijk bij Amazon Prime — gaat RTL veel kijkers kosten. “Hoelang mag Peter van der Vorst eigenwijs blijven van DPG?”

Door onze entertainmentredactie

Temptation Island en Peter van der Vorst © RTL

Peter van der Vorst, de tv-baas van RTL, heeft zichzelf behoorlijk in de voet geschoten met zijn slogan ‘Start Loving, Stop Hating, Be Sweet’. Hij heeft zichzelf zó’n hoge morele drempel opgelegd, dat de programmabaas gezichtsverlies zou leiden als hij weer allerlei ordinaire en potentieel schadelijke televisie als Temptation Island gaat uitzenden.

Pijnlijke nederlaag

Peter stopte met die kijkcijferhit omdat het volgens hem ‘niet meer van deze tijd’ is, maar nu blijkt dat er toch weer een nieuw seizoen in de maak is en dat die waarschijnlijk zal worden aangekocht door Amazon Prime.

Een pijnlijke en kostbare nederlaag voor RTL, noemt mediacolumnist Mark Koster het. “Daarmee verdwijnen honderden duizenden kijkers van Videoland naar Amazon Prime. Moralisme is prachtig op zondagmiddag, maar het betaalt de rekeningen uiteindelijk niet op maandag”, schrijft hij in zijn column in De Telegraaf.

Telraam

Daar is Sandra Hilster, de baas van Temptation Island-producent Banijay Benelux, ook achtergekomen, schrijft Mark cynisch. “Zij was daarvoor bij Kro-Ncrv de propagandiste van de strijdkreet dat de wereld ’groener, liever en eerlijker’ moest worden. Zoals u ziet: principes verdwijnen snel als het telraam niet meer tikt.”

Sandra zwicht voor het grote geld, maar Peter blijft zich verzetten. De grote vraag is: staat de nieuwe eigenaar van RTL, het Vlaamse DPG Media, dat wel toe? “Wie rondvraagt in de tv-wereld en telefoontjes pleegt met producenten, hoort zacht gemor. Hoelang mag Peter van der Vorst nog eigenwijs blijven van DPG, de nieuwe baas van RTL?”

Gefröbel

Je kunt je afvragen of Peter wel de juiste man is voor deze plek, aldus Mark. “RTL Tonight, waar een aantal DPG-gezichten opdoken als duider, is een drama. Dat gefröbel kan niet te lang duren.”

Hij besluit: “Je kunt de kijkers wel een guilty pleasure onthouden, maar daarmee verdwijnt de behoefte niet.”