Regie: Appie Boudellah | Scenario: Maikel Nijnuis, Appie Boudellah | Cast: Yolanthe Cabau (Nicky), Tarikh Janssen (Alex), Anouk Maas (Anna), Maarten Heijmans (Silvain), Nicolette van Dam (Sophie) e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2025
Appie Boudellah, die eerder met Yolanthe Cabau samenwerkte in romantische komedies als F*ck de Liefde en Just Say Yes, slaat met het melodramatische Perfectly Imperfect een andere weg in. Hij verruilt luchtige liefdesperikelen voor een zwaarmoedig verhaal over een aftakelend model, gespeeld door Cabau.
Het plot trapt Nicky al meteen flink naar beneden. Stijf van de coke woont het voormalig model de première bij van haar eerste film, waarin ze de hoofdrol speelt. De recensies blijken niet mals en tot overmaat van ramp confronteert een talkshowhost haar op televisie met de flop. Het is haast alsof Appie Boudellah zelf wist dat hij geen meesterwerk ging maken en zich met metascènes wilde indekken. Waar Cabau inmiddels al meer dan dertig films op haar naam heeft staan, droogt Nicky’s toekomst in de filmindustrie al na één mislukte rol op.
Nicky leeft haar frustratie vervolgens uit op zichzelf en haar omgeving. Zo behandelt ze haar vriend en moeder als stront en tikt om de haverklap een glas wijn naar achter. Om zichzelf uit het slop te trekken doet ze een casting in de hoop het nieuwe gezicht van een Frans modehuis te worden. Wanneer ze zich verslaapt voor haar vlucht naar Parijs, begint op te vallen dat Nicky’s imperfecties haar positieve eigenschappen vrijwel volledig overschaduwen.
Wie door een morele bril kijkt, zal aan Perfectly Imperfect een zware kluif hebben. Halverwege de film heeft Nicky alle goodwill ten opzichte van haar vriendje al verloren, en dan moet ze nog een flink aantal zondes begaan voordat de aftiteling eindelijk over het scherm rolt. Niks mis met verdorven vrouwelijke personages, maar Perfectly Imperfect verwacht van de kijker met Nicky mee te leven, terwijl ze continu onverantwoordelijk gedrag vertoont. Een meer zelfkritische of zelfs satirische ondertoon, vergelijkbaar met bijvoorbeeld The Worst Person in the World, had de film kunnen redden, maar die is helaas afwezig.
Cabau weet zich als actrice redelijk staande te houden, al levert ze ook een paar tenenkrommende zinnen af. Het acteerwerk van de overige castleden gaat van aardig (Anouk Maas, Tarikh Janssen) naar buitengewoon slecht. Vooral Nicolette van Dam speelt op bedenkelijk niveau, mede door de oppervlakkige rol als naïeve maar verantwoordelijke zus, die symbolisch tegenwicht biedt voor partygirl Nicky. De enige acteur die op een positieve manier opvalt is Maarten Heijmans, die de manipulatieve Silvain als een heerlijk cartooneske schurk neerzet. Al lukt het zelfs deze Emmy-winnende acteur niet altijd zijn Nederlandse accent te verhullen.
Perfectly Imperfect neemt de grillige modellenwereld op een afgezaagde manier als onderwerp. Ogenschijnlijk als excuus voor wat clichématige shots van de Eiffeltoren, moet Nicky een paar weken in Parijs verblijven voor fotoshoots. De modewereld wordt typisch weergegeven als een slangenkuil vol reusachtige ego’s, competitie en drankmisbruik. Uiteraard is het modehoofd een Franse karikatuur die doet denken aan Miranda Priestley (The Devil Wears Prada) en Sylvie Grateau (Emily in Paris) en haar modellen aan een vleeskeuring onderwerpt. Subtiliteit is ver te zoeken.
Toch is onder alle matige aspecten ook potentie voelbaar. Het plot roept interessante en actuele vragen op over maatschappelijke druk: wat doet een vrouw die haar hele leven op haar uiterlijk beoordeeld wordt als de ouderdom intreedt? Hoe moet een onvruchtbare vrouw zich verhouden tot een maatschappij die op gezinnen is geijkt? Helaas weet de film weet deze vragen niet op een bevredigende manier te onderzoeken. Thema’s als onvruchtbaarheid, een verstoorde moeder-dochterrelatie en giftige werkomstandigheden zijn complex en extra moeilijke voor een regisseur die tot nu toe alleen ervaring had met romantische komedies en kinderfilms.
Perfectly Imperfect schippert ergens tussen ode aan de ‘messy woman’ en serieus drama over maatschappelijke druk op de hedendaagse vrouw. Wellicht hadden een komische noot, betere acteurs en een fijngevoeliger script de film nog kunnen redden, maar in deze vorm doet hij zijn serieuze thematiek onvoldoende recht.