Slagmaur-bandleider General Gribbsphiiser heeft laten weten dat de berichten over de vermissing van hemzelf en Thorns-mastermind Snorre Ruch niet echt zijn maar onderdeel van een sociaal en artistiek experiment. Het experiment staat in het teken van het te verschijnen nieuwe album van de band: Hulders Ritualet. Zware Metalen was vanaf het begin op de hoogte van de stunt en stond de afgelopen dagen in nauw contact met General Gribbsphiiser. Op de nepwebsite Fosen Folket zijn inmiddels alle ‘artikelen’ verschenen.
Het statement van General Gribbsphiiser:
Slagmaur‘s Hulders Ritualet is sterk geïnspireerd door oude Noorse folklore over het bergtatt zijn — ontvoerd worden door het verborgen volk.
Je bent zojuist getuige geweest van een artistiek experiment, verpakt in een true crime-mysterie, voortgekomen uit een operatie die zes jaar in voorbereiding is geweest.
Dit was ook een sociaal experiment.
In een tijdperk waarin nepnieuws relevanter is dan ooit, was het moment rijp om een van de centrale elementen van Hulders Ritualet tot leven te brengen als een illusie — een stukje goochelkunst op het podium, bedoeld om zowel waarneming als vertelkunst op de proef te stellen.
Het is niet slechts een promotionele truc; het maakt deel uit van het product zelf en is een essentieel onderdeel van de hele release-ervaring.
Het was bovendien een studie in literatuur en psychologie — over hoe een meester-goochelaar een illusie opbouwt en hoe het menselijk brein een perfect geconstrueerde truc interpreteert.
We wilden bovendien laten zien dat, in een wereld die wordt gedomineerd door kunstmatige intelligentie, menselijke creativiteit nog altijd de boventoon voert.
Deze stunt is daar het bewijs van en we hopen dat het toekomstige generaties zal inspireren om een genre levend te houden dat te vaak wordt gladgestreken en getemd.
We worden er niet jonger op en velen van jullie — net als wij — hebben grote delen van hun leven aan één ding gewijd: black metal.
Toen Operatie Master of Deceptions donderdag om 17:04 uur van start ging , ging het viraal over de hele wereld. We kregen binnen enkele uren miljoenen weergaven en tienduizenden betrokken gebruikers op onze site.
Een enorm dankjewel aan Fosen Fire & Rescue, de Noorse Burgerbescherming en het Rode Kruis, die middelen hebben geleverd en vrijwilligerswerk hebben gedaan tijdens delen van deze productie — veel daarvan tijdens orkaan Amy en het extreme weer dat daarop volgde.
We willen ook iedereen bedanken die op de hoogte was en het voor elkaar heeft gekregen om dit verhaal zo lang stil te houden.
Een speciaal dankwoord gaat uit naar onze fans — en een nog groter dankwoord aan de haters die hun mond niet konden houden.
Elke meltdown, elke boze tirade, elke “ik heb het door” post deed precies wat we wilden — het voedde de machine.
Jullie verontwaardiging bracht ons verhaal verder dan welke betaalde promotie ooit had gekund.
Jullie probeerden het ritueel te verpesten, maar in plaats daarvan werden jullie het ritueel.
Dank dat je deel uitmaakte van het grootste black metal sociale experiment ooit — en de meest succesvolle muzikale promotiecampagne van de 21ste eeuw.
– General Gribbsphiiser
[15-11-2025, 17:08 uur]:
De verslaggever en fotograaf van Fosen Folket trekken door het gebied waar de blackmetalmuzikanten en de oude vrouw worden vermist en komen bij de boerderij van de neven de neven Svein Arve Fjellheim en Sindre: “Het ruikt naar verbrand vlees”.
De vrijgezellen stonden klaar met zowel een hooivork als een kettingzaag toen we aankwamen: we vroegen om een sfeervolle foto en die werd ons gegund
De verslaggever en fotograaf van Fosen Folket arriveren juist wanneer het begint te schemeren bij de laatste boerderij voordat de wegverbinding naar Tussbotna ophoudt. Na een prettig gesprek met Ronny en Sverre werden we erop gewezen dat we waarschijnlijk een paar bijzondere kerels zouden ontmoeten aan het einde van de weg. En zo geschiedde.
We rijden de ongenadige boerderijweg op. Hier delen de neven Svein Arve Fjellheim en Sindre het boerderijwerk en wanneer wij arriveren, zijn ze bezig met het verbranden van takafval en het opruimen na de storm van donderdag. “Het ruikt hier wel heel erg naar spek,” merkt fotografe Gudrun Nesum op. “Ja, geen wonder,” zegt Svein Arve lachend.
“Het is onlangs volle maan geweest, we hebben toen twee varkens geslacht. Samen met het omgewaaide hout na de orkaan verbranden we ook de resten van de varkens. Er bestaat een oude boerenwijsheid dat schroeien beter gaat wanneer de luchtdruk stabiel en droog is, iets dat statistisch gezien vaker voorkomt rond heldere nachten, die op hun beurt typisch plaatsvinden bij volle maan. Dit gebruik is sinds oudsher in stand gehouden op de meeste Noorse boerderijen.”
“Is er iets nieuws over de vermisten?” vraagt Sindre. Dat kunnen we ontkennen, en we vragen verder of ze iets gezien of gehoord hebben. “Nee, hier op de boerderij hebben we alleen P1 op de radio gehoord en dieren in het bos. Het is zelden dat hier mensen komen. Soms komt Fosen Kraft langs de boerderijweg en loopt dan de koeientrail op naar Torsenget wanneer ze de dam in Teksdalen moeten inspecteren. Verder zijn hier weinig mensen—precies zoals wij het willen,” benadrukken de vrijgezellen.
Wanneer ze vragen wat ons doel is, leggen we uit dat we werken aan een onderzoeksartikel over de vermisten en op weg zijn naar Tussbotna om naar sporen te zoeken, aangezien we geen toegang krijgen tot Torsenget nadat iemand van het Rode Kruis door de keldertrap is gezakt en het huis naar verluidt beweegbare muren heeft en is voorzien van vallen. Ook de mannen willen niets zeggen over de vrouw in Torsenget, maar benadrukken dat ze oud is en dat het gebied waarin gezocht wordt groot is.
De vluchtgeschiedenis van Austrått
Het was in deze streken dat de Servische gevangenen die het fort van Austrått bouwden en gevangen zaten in concentratiekampen op Ørlandet, zich verborgen toen ze vluchtten. Sommigen werden ondergebracht in Tussbotna en anderen in Rødsjøen. Dit was in 1943, toen de Servische Hut (Serberhytta) aan Rødsjøen werd gebouwd. Hier moesten de Servische gevangenen wachten tot de sneeuw gesmolten was, zodat ze verder konden naar Zweden.
De vlucht uit het kamp van Austrått
In de winter van 1942–43 besloot een groep Joegoslavische krijgsgevangenen te ontsnappen uit het kamp Austrått op Ørlandet. Onder hen was de Serviër Miladin Jovanovic, ter dood veroordeeld zowel in zijn thuisland als in Noorwegen, die zich kennis en bondgenoten in het kamp had verworven. Laat in de Paasdagen van 1943 braken ze los onder dekking van werktijd, staken ze prikkeldraadhekken over en verlieten het kamp het bos in voordat de Duitsers konden reageren.
Route, terrein en richting
De groep vluchtte via bospaadjes en kleine boerderijwegen, zonder de grote wegen te gebruiken waar Duitse patrouilles reden. Ze trokken het dichte bos en moerasgebied in aan de westkant van de Stjørnfjord, richting Rødsjøen. Op één stuk bleven ze in moerasgebieden (Rusasetellet), op andere plekken volgden ze weidelandschap. Meerdere keren verstopten ze zich in hooi op boerenerven of achter vrachtwagenzeilen wanneer er een auto langs kwam.
Uiteindelijk bereikten ze Gjølgavatnet en Krinsvatnet. Het terrein was heuvelachtig bos- en berglandschap. Van daar trokken ze verder richting Rødsjøen, langs paden de bergen in (Rødsjøheia). Ze volgden een noord–noordoostelijke richting, parallel aan de provinciewegen, maar altijd in dode zones—totaal zo’n 40-50 kilometer door uitdagende natuur.
Schuilplaatsen en helpers
Langs de route werden de gevangenen opgevangen door verzetsmensen en lokale boeren.
Op de Austrått-boerderij voorzag pachter Kåre Nesset hen van voedsel en informatie. Bij Rødsjøen werden ze verborgen door keuterboeren en kleine landeigenaren, onder andere rond Gjølgavatnet en Krinsvatnet. Lokale families zoals de Rødsjø-familie waren onder de belangrijkste helpers. In Nyjord en Høybakken stonden ook boeren klaar met onderkomens. De belangrijkste basis was de Servische Hut, gebouwd in 1943 als schuilplaats voor de vluchtelingen – een eenvoudige blokhut van 3×4 meter, verborgen in steil terrein.
De moord bij de Servische Hut
Eind april 1943 hadden de gevangenen zich verzameld in de hut. Toen arriveerde Dragutin Lazić, ogenschijnlijk een medevluchter, maar in werkelijkheid een Duitse informant. Zijn voorstel om contact op te nemen met de Duitsers maakte hen achterdochtig. Er werd een veiligheidsraad gehouden en Lazić werd uit de hut gelokt en in het bos doodgeschoten: een interne afrekening voordat de vlucht verderging. Midden mei verliet de groep het gebied, begeleid door twaalf Noorse gidsen die hen een flink stuk op weg naar Zweden leidden.
De onbekende lotsbestemmingen
Van de 72 die ontsnapten, bereikten 16 Zweden. 56 werden gevangengenomen en geëxecuteerd. Enkelen zijn mogelijk omgekomen in het terrein zonder dat hun namen bekend zijn: lotgevallen die in de lokale geschiedenis nog steeds onduidelijk zijn.
We worden uitgenodigd voor koffie, maar de scherpe geur van verbrand vlees zorgt ervoor dat we liever verdergaan. We vragen beleefd of we onze retro-auto – een oude Kever – op het erf mogen parkeren voordat we te voet verdergaan. Dat is geen probleem, bevestigen de mannen, en ze wensen ons een goede tocht verder het bos in naar de laatste boerderij, die wordt gerund door Isabel, die met een crosskart naar de bergboerderij reist.
[15-11-2025, 15:39 uur]:
Terwijl de zoektocht naar Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad nog steeds wordt verdergezet, publiceert de krant Fosen Folket nu een interview met lokale boer Ronny Sørstø, die vlakbij de Varghiets bossen woont.
“Het grote geluk was dat ik de oude vrouw en de kinderen had weten te bemachtigen voordat ik de boerderij overnam”, zegt Ronny. Deze man is duidelijk nauw verstrengeld met de historiek en de legenden die in dit bos leven. Hij blijft wat op de vlakte als het gaat over de verdwenen vrouw, maar hij hoopt vooral dat de vermiste personen veilig en wel worden gevonden en dat het niet weer uitdraait op de zoveelste tragedie. Het bos heeft in het verleden aanleiding gegeven tot allerlei verhalen en legendes, over heksen, spoken en weerwolven, waaronder de oude dame met de bijl in Haugsdalen.
Het volledige interview met Sørstø kan je hier nalezen.
[15-11-2025. 14:12 uur]:
Er zijn ondertussen al 28 uur verstreken sinds de verdwijning van Snorre Ruch (Thorns) en Rune Krieghr Røstad (Slagmaur) in een afgelegen gebied in Fosen in Noorwegen. De zoekteams van vrijwilligers, die zich hadden teruggetrokken, doodsbang en angstig door de ervaringen die ze onderweg hadden meegemaakt (zie vorig bericht), worden ondertussen vervangen door nieuwe hulptroepen uit Ytre Fosen. Ondanks de moeilijke omstandigheden (het sneeuwt ondertussen in de regio) blijft men onverwijld verderzoeken.
[15-11-2025. 10:05 uur]:
De zoektocht naar de verdwenen blackmetalmuzikanten Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad, die donderdag verdwenen in het gebied Fosen (regio Trøndelag) in Noorwegen, wordt nog steeds verdergezet, maar de reddingswerkers stoten op steeds onrustwekkendere ontdekkingen.
Gisteren berichtten we nog over een ongeval met een reddingswerker, die van een keldertrap (in het huis van de derde vermiste, een 94-jarige vrouw) naar beneden was gevallen en daarbij ernstig gewond geraakte. Er werd toen vermoed dat het om een opzettelijk opgezette valstrik zou gaan. Men houdt ondertussen rekening met de mogelijkheid dat het huis volledig vol ligt met booby traps. Dat de oudere vrouw in de berichtgeving als verdacht(e) naar voor komt, blijkt nu ook uit een nieuw bericht over “kleine, smalle voetstappen van een vrouw op blote voeten” in de sneeuw voor de veranda van het huis. Deze vreemde waarneming kreeg een griezelige wending wanneer bleek dat “toen de bemanning de sporen van het huis begon te volgen, het patroon veranderde: de voetafdrukken verloren hun richting, draaiden om en begonnen blijkbaar de sporen van de zoekploeg zelf te volgen.”
Een lokale jager maakte hierover de vergelijking met een plaatselijk roofdier: “Als je op lynxen jaagt, kun je er uiteindelijk achter komen dat jij degene bent die bejaagd wordt.” Het gevolg van deze vreemde en beangstigende ontdekkingen is wel dat verschillende vrijwilligers uit Trondheim zich vrijdagavond hebben teruggetrokken uit de zoektocht. Duisternis, kou en sneeuw in de regio, alsook de afgelegen locatie van het huis, maken het werk ondertussen ook heel zwaar.
U kan het volledige bericht hier nalezen.
[15-11-2025. 01:07 uur]:
Er komen meer details naar buiten over de reddingswerker van het Rode Kruis die gewond raakte tijdens de zoektocht naar Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad. De vrijwilliger viel van een keldertrap die vermoedelijks was opgezet als val. Het voorval zorgt voor oponthoud bij de zoektocht.
Donderdagavond kreeg de politie melding dat een derde persoon werd vermist op een afgelegen terrein in de berggebieden buiten Fosen. Volgens de politie werd, nadat er iemand op de locatie gewond raakte, melding gemaakt van ongebruikelijke omstandigheden bij het huis. Getuigen spraken over een sterke zwavellucht en er werd gesuggereerd dat het huis mogelijk met vallen was beveiligd. Deze informatie bracht de zoekactie in verhoogde staat van paraatheid.
Rond vier uur donderdag rukten Rode Kruis-reddingswerkers als eerste ploeg uit na de melding van de eerste twee vermisten. De teamleden volgden de opgegeven route vanuit Teksdalen via Tyssbotn en verder omhoog naar Torsvika. Rond 23.00 uur arriveerde de eerste ploeg bij het huis waar de vermisten zich vermoedelijk zouden bevinden. Tegelijkertijd kreeg de politie melding dat er nog een persoon werd vermist. Tijdens de doorzoeking van het huis viel een vrijwilliger van het Rode Kruis door een keldertrap, die vermoedelijk als val was opgezet, en raakte gewond.
De gewonde vrijwilliger kreeg ter plekke direct eerste hulp en werd uit het gebied geëvacueerd. Na het incident vertelt inzetleider Rasmus Lein van de Fosen brandweer en reddingsdienst dat de politie het huis direct als vermoedelijke plaats delict heeft afgezet: “Het gebied is afgezet zodat onbevoegden niet binnen kunnen komen en zodat we veilig kunnen werken. De afzetting dient een dubbel doel: het beschermt mogelijk bewijs en zorgt voor de veiligheid van alle betrokkenen.”
De inzetleider vertelt ook dat de teamleden een sterke zwavellucht in het gebied opmerkten en zich terugtrokken voor een veiligheidsbeoordeling. Volgens de richtlijnen van het Gezondheidsdirectoraat moet eerst het gevaar worden geïdentificeerd en het incident worden veiliggesteld vóór de inzet wordt voortgezet, benadrukt Lein.
Valongeval tijdens de zoekactie
Vrijdagavond om 22.30 uur meldde het Rode Kruis-team dat een vrijwilliger gewond was geraakt tijdens het zoeken. Volgens inzetleider Lein viel de zoekwerker door een ogenschijnlijk geprepareerde trap en liep ernstige verwondingen op. De teamleden verleenden onmiddellijk eerste hulp: “Ons belangrijkste doel nu is de gewonde naar een veilige plek te evacueren en te zorgen voor snelle medische behandeling,” aldus Lein. “We volgen de standaardprocedure: er wordt niet verder gezocht voordat de patiënt is geholpen,” voegt hij eraan toe.
De traumahelikopter SAR Queen werd meteen opgeroepen, maar kon niet opstijgen vanwege slechte weersomstandigheden en laaghangende bewolking. De teamleden evacueerden daarom de patiënt met een nieuw team van het Rode Kruis. De inzetleider omschrijft de situatie als kritiek en zegt dat de zoekteams nu worden herverdeeld na het bericht van de derde vermiste.
Moeilijk terrein vertraagt de inzet
De operatie is veel zwaarder dan een normale zoekactie. Het huis ligt op een bergplateau, ongeveer twee uur lopen van de dichtstbijzijnde weg. Districtschef van het Rode Kruis Arnulf Berdal beschrijft het pad als zwaar en blootgesteld: “Zulke afstanden zorgen ervoor dat we veel meer tijd nodig hebben dan anders om ter plaatse te komen.”
Actieprincipes van de politie
Noorse politie- en reddingsdiensten hebben duidelijke regels voor dergelijke situaties. Sinds de invoering van het Politie Noodplansysteem (PBS) en nationale richtlijnen voor zoekacties, wordt er veel nadruk gelegd op tactische planning en samenwerking tussen politie, brandweer en hulpdiensten. “Het principe ‘eerst veiligstellen’ geldt absoluut,” aldus inzetleider Lein. “Het gebied moet veilig zijn voordat vrijwilligers weer naar binnen kunnen. We wachten op de explosievendeskundigen voordat we het zoeken hervatten.” Hij benadrukt dat de politie de nationale richtlijnen volgt, waarbij politie, brandweer en medisch personeel nauw samenwerken bij dergelijke operaties.
[14-11-2025. 22:57 uur]:
Een reddingswerker is gewond geraakt na een val in het huis van de vrouw die net als Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad wordt vermist. Tijdens de nachtelijke zoekactie naar de vermiste personen in het bergmassief op Fosen vond het ongeval plaats toen het team van het Rode Kruis een ouder boerenerf betrad, dat eigendom is van de oudere vrouw.
Een reddingswerker die tijdens de zoekactie gewond raakte, werd uit het gebied gehaald
De gewonde kreeg eerste hulp ter plaatse en vrijwilligers van Rode Kruis Ørland evacueerden de gewonde van Elveng en probeerden hem met een quad naar Torsenget te komen. “We gaan de nacht in met grote bezorgdheid,” zegt inzetleider Rasmus Lein, “want we hebben nu drie vermisten en één gewonde en er wordt slecht weer voorspeld.” Er wordt tot 30 meter per seconde wind verwacht op Fosen en er wordt sneeuw voorspeld vanaf 300 meter hoogte, die gedurende de nacht hevig zal aanhouden.
De reddingswerker die gewond raakte, werd tijdens de nachtelijke zoekactie geëvacueerd
Toen de reddingsteams terugkwamen op het verzamelpunt, waren ze duidelijk getekend door de uren in het uitdagende terrein. De vermoeide SAR-groep die van Torsenget naar beneden kwam, leek zowel uitgeput als onder de indruk van de gebeurtenissen die zich gedurende de avond in het gebied hebben afgespeeld.
De zoektocht werd afgelopen nacht stopgezet, maar is vanochtend vroeg weer hervat. De brandweer heeft het boerenerf veiliggesteld, dat als uitdagend wordt omschreven en nu als plaats delict wordt gezien.
[14-11-2025, 20:52 uur]:
De vloek van Varghiet – duistere verhalen uit een van Noorwegens meest mysterieuze bossen
Volgens Ifølge Tore Melhus – eigenaar van de grootste boerderij in het gebied waarin blackmetalmuzikanten Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad evenals een 94-jarige vrouw vermist worden– rust er een oude vloek op het terrein. Melhus is zelf opgegroeid met eeuwenoude verhalen en hij gelooft dat het bos sporen draagt van tragedies, sagen en onverklaarbare gebeurtenissen die teruggaan tot de 19de eeuw. Een overzicht.
Ifølge Tore Melhus
De Engelenmaaksters – een duister deel van de lokale geschiedenis
Een Engelenmaakster was een term voor vrouwen die tegen betaling kinderen opvingen voor verzorging, maar die in werkelijkheid de kinderen verwaarloosden of zelfs om het leven brachten – vaak om nieuwe kinderen te kunnen aannemen en zo hun inkomen te behouden. Veel van deze zaken kwamen pas aan het licht na meerdere sterfgevallen.
In Varghiet wordt het begrip verbonden aan de beruchte Stinus-boerderij, die in de volksmond lang bekendstond als een van de plekken waar kindermoord door zulke Engelenmaaksters plaatsvond. Verhalen over geschreeuw in de nacht, onverklaarbare geluiden en kinderfiguren in de mist hebben het gebied generaties lang getekend.
De Amerikaanse commando’s – een nacht in het angstaanjagende bos
In de late jaren zestig zou een groep Amerikaanse commando’s – veteranen uit Vietnam – met parachutes zijn gedropt boven Varghiet als onderdeel van een survivaltraining. Onwetend van de verhalen rond de Stinus-boerderij sloegen ze hun tenten op in de buurt, klaar voor een nacht in de wildernis.
Waar ze echter niet op voorbereid waren, waren de geluiden. De soldaten vertelden later dat ze ’s nachts kinderstemmen hoorden in het bos. Kinderen die met kettingen rammelden en de tenten aanraakten, maar in de sneeuw rondom het kamp vonden ze geen enkel spoor.
De angst nam de overhand en het hele team vluchtte in paniek door het bos, op zoek naar onderdak op een nabijgelegen boerderij. De boer – die niet was ingelicht over de oefening en de taal van de vreemde mannen niet begreep – zat die nacht in de woonkamer met zijn jachtgeweer in de aanslag, wat de ervaring voor de soldaten er niet beter op maakte terwijl ze om hulp en onderdak smeekten.
Poltergeistverschijnselen en een bos dat nooit stil wordt
Melhus vertelt dat dit slechts één van de vele soortgelijke verhalen is. Varghiet is ook de plek waar een van de vroegst gedocumenteerde poltergeist-incidenten van Noorwegen is opgetekend. Boeren en jagers hebben door de jaren heen melding gemaakt van gestaltes tussen de bomen, geluiden van kinderlijk gelach, geklop in lege huizen en vreemde lichten die zich aan de bosrand bewegen.
De vermisten en Melhus’ rol in de huidige zoekactie
Melhus kent de vermisten die nu in het gebied gezocht worden. Ze waren een week geleden nog bij zijn boerderij langsgekomen om te vragen naar de route en de weg verder. Hij volgt de ontwikkelingen op de voet en heeft samen met zijn vrouw de zoekploeg zowel warmte als overnachting aangeboden – geheel in de bekende stijl van het gastvrije en maatschappelijk betrokken echtpaar.
Arnfinn Nesset – jeugd in de bossen van Varghiet
De bekroonde documentaire Gifmoordenaar uit Orkdal van Fredrik Horn Akselsen gaat onder andere over Arnfinn Nesset: één van Noorwegens meest besproken moordzaken. Nesset, die werd veroordeeld voor de moord op meerdere patiënten in het Orkdal Gezondheidscentrum, zou zijn opgegroeid in de bossen van Varghiet, op een plek die lokaal bekendstaat als Helvete.
Volgens rechtbankverslagen zou Nesset in meerdere brieven hebben geschreven dat hij stemmen uit Varghiet hoorde. Stemmen die hij beweerde hem in zijn jeugd te hebben geroepen.
De Varghiet kent een rijke geschiedenis van bijgeloof
Een plek die je niet loslaat
Voor Ifølge Tore Melhus is Varghiet zowel thuis, werk als geschiedenis. Hij ontkent het duistere verleden van het bos niet, maar leeft er zij aan zij mee – zoals generaties voor hem ook hebben gedaan. De vloek is misschien niet iets wat je kunt bewijzen, zegt hij, maar het is wel iets wat velen voelen.
[14-11-2025, 13:05 uur]:
De moeder van de vermiste Rune Krieghr Røstad uit haar diepe bezorgdheid nadat een derde persoon als vermist werd opgegeven in verband met de zoekactie die donderdag begon. De derde vermiste is een 94-jarige vrouw met wie haar zoon, volgens de moeder, eerder een moeizame relatie heeft gehad.
In een interview met de lokale krant Fosen Folket zegt Rita Isabel Røstad dat haar zoon haar vertelde dat hij en een vriend de bergen in gingen om het huis van de vrouw te fotograferen, voor een albumhoes of een kunstproject. “Ik vond het geen fijn idee, maar hij is een avonturier en niet gewend om naar raad te luisteren.”
Ze beschrijft de relatie met haar zoon als hecht en sterk, en vertelt dat haar onrust voortkomt uit eerdere ervaringen met de oudere vrouw. “Toen Rune zeven jaar oud was, bezochten we vrienden met een hut bij het Teksdalsvannet. Daar maakte deze vrouw hem bang en hij vluchtte daarop de bossen in. Dit heeft destijds diepe indruk op hem gemaakt en later veel invloed gehad op zijn artistieke uitingen. Hij is nu professioneel fotograaf en muzikant en veel van zijn werk draagt sporen van zijn jeugdherinneringen.”
Volgens Røstad hebben zowel zij als de vader van haar zoon destijds aangifte gedaan van het incident, maar werd de zaak werd geseponeerd. Later werd haar zoon zelf aangeklaagd door de nu vermiste vrouw, toen hij haar karikaturiseerde op een albumhoes. De artiest werd aangeklaagd voor smaad door de vrouw, die niet met naam of toebehoren op de afbeelding stond. De foto werd gemaakt in een nagebouwde fotostudio en er werden modellen gebruikt. Toch voelde de vrouw, na het lezen van een recensie van de albumuitgave in de lokale krant, dat het over haar ging. Dit leidde tot een aanklacht tegen Slagmaur, maar ook deze zaak werd later geseponeerd.
De hoes van het Slagmauralbum Thill Smitts Terror
Het voorval uit Rune Krieghr’s kindertijd maakte zo’n indruk dat hij het later in zijn leven bleef meedragen en gebruikte in zijn artistieke werk en tekst, die niet direct over het incident ging, maar losjes gebaseerd was op de vrouw en het geroddel in het dorp. De vrouw die nu vermist is, staat bekend als een mysterieuze persoonlijkheid, die woont op één van de ontoegankelijkste boerderijen van Fosen. Daar wilden de twee muzikanbten naar toe om foto’s te maken.
Nu de vrouw ook vermist is, maakt moeder Røstad zich zorgen over alle drie. “Is de vrouw misschien geschrokken en het bos in gevlucht toen de jongens kwamen? Ze is oud en ik maak me zorgen om de gezondheid van alle betrokkenen en hoop dat de reddingswerkers hun uiterste best doen om hen te vinden. Achteraf gezien had ik misschien meer moeten protesteren tegen deze “stunt” die ze wilden uitvoeren. Tegelijkertijd is mijn zoon volwassen en kon ik niet voorzien dat het zo uit de hand zou lopen.”
Voorlopig is het onduidelijk wat er met de drie vermisten is gebeurd. De politie in Innlandet bevestigt dat de zoekactie de hoogste prioriteit heeft, maar wil niet zeggen of de informatie van de moeder het onderzoek een andere richting op stuurt. Het zoekteam heeft nog steeds geen duidelijke sporen gevonden van Rune, Snorre of de oudere vrouw.
Hoewel de details in de huidige zaak nog onduidelijk zijn, komen er nu meer oude verhalen boven over de 94-jarige vrouw. Ze is eerder in verband gebracht met merkwaardige voorvallen met kinderen in de regio. In 2003 werd zij aangeklaagd door een familie met een hut op Torsenget, die beweerde dat ze hun kinderen bang had gemaakt. Volgens de aanklacht hing ze ondersteboven aan haar voeten aan de nok van de hut en klopte ze op het raam waar de kinderen sliepen. De familie beschreef dat de kinderen doodsbang waren en dat ze later besloten de hut te verkopen vanwege het incident. De zaak kwam voor de rechter, maar de vrouw werd vrijgesproken in de rechtbank. De rechter merkte op dat ze destijds ongeveer 70 jaar oud was en dat het weinig waarschijnlijk leek dat een vrouw van die leeftijd fysiek tot zoiets in staat zou zijn.
De verhalen over de vrouw, bekend als de grote hutten-terror, zijn echter al jaren onderwerp van lokale vertellingen in het gebied. Veel mensen die destijds van de zaak hoorden, herinneren het zich als een soort nachtmerrie. De vrouw zelf heeft altijd ontkend iets verkeerds te hebben gedaan. Haar verdediging voerde destijds aan dat de kinderen waarschijnlijk al enge verhalen over haar hadden gehoord, en dat ze in werkelijkheid delen van het incident kunnen hebben gedroomd. De verdediging wees er ook op dat de vrouw meestal ’s nachts binnenbleef en slechts zelden het bos in ging.
[14-11-2025, 11:01 uur]:
Het gaat van kwaad naar erger tijdens de zoekactie naar de vermiste blackmetalmuzikanten Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad. Gisterenavond is namelijk een reddingswerker van het Rode Kruis gewond geraakt bij een val in het huis van de bejaarde vrouw die gisteren ook als vermist is opgegeven.
Ondertussen zijn de weersomstandigheden in de regio fel verslechterd. Er wordt hevige sneeuwval verwacht.
[13-11-2025, 23:53 uur]:
In het gebied waar blackmetalmuzikanten Snorre Ruch en Rune Krieghr Røstad vermdwenen zijn is nu ook een derde persoon als vermist opgegeven: een vrouw. De politie bevestigt dat de zoekactie is uitgebreid en dat de taskforce in het gebied Storheia aanzienlijk is versterkt. Met drie personen als vermist opgegeven, bevindt de situatie zich in een kritieke fase, aldus de leider van de taskforce die verantwoordelijk is voor de reddingsoperatie. Hij geeft aan dat er nieuwe zoekteams zijn bijgekomen die in verschillende gebieden zoeken. De omstandigheden daarbij zijn veeleisend.
De zoektocht vindt plaats in en rond Torsenget, een van de meest afgelegen gebieden in het district Fosen. Het terrein is steil en moeilijk begaanbaar en het weer is onstabiel. De zoektocht begon donderdagavond in dichte mist, maar gedurende de avond nam de wind sterk toe. Ook de temperaturen zijn gedaald. Volgens reddingspersoneel zijn snelle weersveranderingen op grote hoogte niet ongewoon in deze tijd van het jaar. Het is technisch veeleisend om te navigeren en de eenheid werkt nu met kortere rotaties en nauwe coördinatie.
Het oorspronkelijke zoekteam wordt nu uitgebreid en er zijn verschillende nieuwe middelen ingezet. De politie werkt samen met de reddingsdienst en vrijwilligersorganisaties om een groter gebied te bestrijken dan voorheen. “Tot nu toe hadden we beperkte middelen. Met drie vermisten moeten we ingrijpen, en dat doen we ook, aldus de incidentcommandant.” Het publiek wordt verzocht weg te blijven van de zoekgebieden en contact op te nemen met de politie als ze iets zien.
[13-11-2025, 18:47 uur]:
Volgens de website van het Noorse lokale dagblad Fosen Folket zouden blackmetalpionier Snorre Ruch (Thorns) en zijn boezemvriend Rune Krieghr Røstad (a.k.a. General Gribbsphiiser, gitarist en bassist bij Slagmaur) sinds deze middag als vermist opgegeven zijn. Dinsdag deelde Røstad op zijn Facebook-pagina nog een foto van zichzelf met Ruch, net voor vertrek op hun “jongenstocht en een nachtje onder de open hemel in Varghiets bossen”. Sindsdien werd er niets meer van hen gehoord.
Het is op dit moment niet duidelijk welke route de twee blackmetalmuzikanten hebben genomen of wat er precies is misgelopen. De Varghiets bossen bevinden zich in Fosen, een district in de provincie Trøndelag in het midden van Noorwegen. Volgens de lokale politie is de toegankelijkheid van dit gebied zeer slecht. Een eerste zoekpatrouille is onderweg naar de locatie waar Ruch en Røstad verdwenen zijn. Op dit moment zou er ook een storm op weg zijn naar het gebied, wat de zoektocht nog meer kan bemoeilijken. Ondertussen heeft de politie al foto’s en persoonsbeschrijvingen verspreid van de twee mannen.
Snorre W. Ruch (links) en Rune Krieghr Røstad
Cultband Thorns bracht slechts één full-length album uit (Thorns, in 2001), maar behoorde wel tot de “inner circle” van de tweede golf van black metal in het begin van de jaren ‘90 en mag als bijzonder invloedrijk worden beschouwd tijdens de begindagen van het genre. Snorre Ruch (ook gekend als Blackthorn) was daarnaast ook even actief als gitarist bij Mayhem en als gastgitarist bij Satyricon. Slagmaur was vorig jaar nog live te zien op Unholy Congregation in Oudenaarde (België), waar ze veel indruk maakten met hun shockerende “Execution Show”.
We houden de situatie en de loop der gebeurtenissen daar in Noorwegen nauwlettend in de gaten. We hopen (samen met u, ongetwijfeld) op een positieve afloop en zullen proberen om u via onze site zo frequent mogelijk op de hoogte te houden.
Het originele bericht (in het Noors – Google Translate gebruiken is dus noodzakelijk) over de verdwijning vindt u hier.