In 2025 heb ik al 114 boeken gelezen. En ik zeg dit niet om te pronken of arrogant over te komen, integendeel. Toch is de eerste reactie van de meeste mensen vaak: “Amai, daar heb ik wel geen tijd voor.” Alsof lezen een luxe is, een schaars genot dat enkel beschikbaar is voor wie een overvloed aan uren bezit. Alsof elk omgeslagen blad een hap kost uit een beperkt rantsoen van tijd, terwijl mijn dagen net als die van iedereen gevuld zijn met verplichtingen, schoolwerk en sociale afspraken. Wat ik daar zo opvallend aan vind, is dat zelfs in de zomer, wanneer mensen tijd lijken te hebben, er vaak nog steeds niet gelezen wordt. Het boek dat meegaat in de koffer blijft onaangeroerd. Alsof lezen altijd naar de marge van het dagelijkse leven wordt geschoven, zelfs wanneer de omstandigheden er ideaal voor zouden zijn. Bij deze dus een kleine ode aan de twee beste boeken die mijn zomer wél hebben gemaakt tot wat ze was.
In 2025 heb ik al 114 boeken gelezen
‘Geld verdienen’ van Hanna Bervoets
Het boek voelt in het begin licht bevreemdend. Ik heb werkelijk niets, maar dan ook niets, met economische constructies, laat staan met gokken op beursschommelingen. En na dit boek ben ik des te dankbaarder dat die vreemde wereld voor mij gesloten blijft.
Bervoets schetst een toekomst die akelig herkenbaar is: ‘Black Mirrorgewijs’ ontvouwt zich een neoliberale werkelijkheid waarin je met één vingerbeweging geld kunt verdienen via een app, en waarin de verslaving schuilt in het hypnotisch blindstaren op stijgende en dalende grafieken. Dit is een roman die, als je het mij vraagt, niet snel genoeg zijn plaats in de literaire canon kan opeisen.
‘Radicale Rechtvaardigheid: De wereld die we nodig hebben’ van Nani Jansen Reventlow
Er is één ding waar ik nog meer allergisch voor ben dan voor mensen die te pas en te onpas het woord ‘woke’ rondstrooien: zij die met volle overtuiging fulmineren tegen ‘het systeem’. Want, beste meneer, beste mevrouw, wat bedoelt u daar eigenlijk mee? Het Belgische politieke bestel? De samenleving in haar geheel? Of misschien gewoon de gemeenteraad van uw dorp waar u al jaren mee overhoop ligt? In dit boek wordt dat fameuze systeem ook tegen het licht gehouden. Maar anders dan de gemakzuchtige klaagzangen die vaak niet verder raken dan holle clichés, legt Nani haarfijn uit welk systeem zij precies op de korrel neemt. Waar ik doorgaans ook van gruwel zijn boeken die niet meer doen dan de samenleving besmeuren met gal en zich wentelen in nostalgie over het verleden, zonder een enkel spoor van een alternatief. Nani doet dat niet. Integendeel: na elk hoofdstuk reikt ze kleine tips aan. Geen grootse revolutie, wel concrete stappen die het gevoel van machteloosheid doorbreken en je leren ademen in een wereld die vaak uitzichtloos lijkt. Dit is noodzakelijke literatuur met lef en met richting.