Op de website van D66 zegt Eerste Kamerlid Boris Dittrich: „Voor mij is de blik naar buiten heel belangrijk.” Dittrich (1955) liet als fractievoorzitter in de Tweede Kamer ooit het kabinet bijna vallen over de Nederlandse militaire rol in Afghanistan, hij trad uiteindelijk zelf af. Hij werkte bij Human Rights Watch in New York, reist nu als vertegenwoordiger van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) het continent over.
De blik van Dittrich is nu, noodgedwongen, naar binnen gericht. En dat bevalt hem maar matig. „Dit is”, zegt hij zuinig, „een heel nieuw aspect van mijn baan.” Al dagen is hij bezig met een groot bord, dat de Eerste Kamer moet voorstellen. Op dat bord schuift hij rond met magneetjes. Op die magneetjes staan partijnamen. Het zijn er nu nog achttien, vanaf dinsdagmiddag negentien. Dat zijn dus nog geen vier zetels per partij gemiddeld.
Senatoren zelf houden het ook nauwelijks meer bij. Ze hebben het er elke dinsdag opnieuw over in de hall, waar ze koffie drinken en de tijd doden als ze niet hoeven te vergaderen. BBB (ooit zestien zetels) heeft al drie senatoren verloren: eentje ging naar D66, eentje naar FVD en Pim Walenkamp is voor zichzelf begonnen. Die is nu de fractie-Walenkamp.
De fractie van de Partij voor de Dieren viel vorige week uit elkaar. Eerst zegde partijoprichter Nico Koffeman zijn partijlidmaatschap op. Hij kreeg steun van fractielid Peter Nicolaï. Daarna beslisten ze samen dat niet zij uit de fractie moesten, maar de fractievoorzitter, Ingrid Visseren-Hamakers.
Koffeman en Nicolaï kregen op formele gronden gelijk van het presidium, en mogen daarom door namens de partij waar ze allebei geen lid meer van zijn: Nicolaï is inmiddels geroyeerd. Visseren-Hamakers moet als ‘afsplitser’ door in haar eentje.
Een nieuwe dinsdag, een nieuwe afsplitsing. Door het vertrek van Annabel Nanninga bij JA21, ze gaat naar de Tweede Kamer, komt een zetel vrij voor Toine Beukering. Die is allang geen lid meer van JA21, wil alleen door en zal de negentiende fractievoorzitter worden.
Bijna alle fracties willen een plek vooraan, dan ben je zichtbaar in debatten
Boris Dittrich heeft als ondervoorzitter de taak om alle negentien fracties een plek te geven. Dat valt niet mee. Ze willen bijna allemaal een plek vooraan, dan ben je zichtbaar in debatten. Maar daar is maar beperkt ruimte. Sommigen willen niet in de buurt van hun oude fractie zitten. Geeft Dittrich de afsplitsers hun zin, dan worden andere partijen boos.
De fractievoorzitters moeten het hier dinsdag eens over worden. Maar ze passen al nauwelijks meer in de krappe Tuinzaal, waar ze hun fractievoorzittersoverleg hebben. Het wordt, zeggen sommigen, totaal onwerkbaar. En hoezo moet iedereen een plek vooraan? Is dat geen beloning voor slecht gedrag? En, de grotere vraag voor Dittrich: hoe krijg je al deze mensen op één plek zonder dat het ruzie wordt?
Dittrich had een idee rondgestuurd: een speciaal vak voor de afsplitsers aan de rechterkant, waar nu de PVV zit. Die zouden dan naar de linkerkant verhuizen. Dat zou wel weer ten koste gaan van BBB, dat nu twee stoeltjes vooraan heeft, en die wil dat voorrecht niet prijsgeven.
‘Ik ben er bijna uit’, appt Boris Dittrich op zondagavond, hij houdt de moed erin. Hij zit op dat moment voor de OVSE in Istanbul.
Guus Valk vervangt deze week Petra de Koning
Geef cadeau
Deel
Mail de redactie
NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.