NOS Voetbal•vandaag, 15:26

  • Luuk Blijboom

    redacteur NOS Sport

  • Luuk Blijboom

    redacteur NOS Sport

Geloof in God en hervonden vertrouwen in de mensheid houden Tijani Babangida op de been na het auto-ongeluk in Nigeria waarbij hij anderhalf jaar geleden zijn zoontje en broer verloor. In Nederland ontdekt de oud-voetballer sindsdien de betekenis van dat ene wandtegeltje: wie goed doet, goed ontmoet.

Even keert de lach terug op het gelaat van de voormalige vleugelaanvaller die in zijn loopbaan op vijf continenten voetbalde, maar voor de Nederlandse liefhebbers op de eerste plaats schitterde in de shirts van Roda JC, VVV, Ajax, Vitesse en het Nigeriaanse nationale elftal.

De 52-jarige ‘Baba’ voelt zich bevoorrecht dat Louis van Gaal dinsdag in de Johan Cruijff Arena het eerste exemplaar in ontvangst neemt van Tussen zon en schaduw. De biografie over het leven van Babangida, waarin beschreven staat hoe die fatale negende mei in 2024 hem knakte, maar niet brak.

NOSTijani Babangida

Met zijn ‘voetbalvader’ Van Gaal beleefde Babangida een van de absolute hoogtepunten uit zijn loopbaan.

Het stiftje in de eerste wedstrijd van de kwartfinales van de Champions League seizoen 1996/1997, waarmee hij Ajax op gelijke hoogte bracht tegen Atlético Madrid, is er eentje voor de eeuwigheid. Net als het moment waarop hij de uitzinnige Van Gaal vervolgens in de armen viel.

GettyTijani Babangida springt in de armen van Louis van Gaal na zijn doelpunt tegen Atlético Madrid

“Dat doelpunt was het perfecte antwoord op de racistische uitlatingen van Atlético-voorzitter Gil y Gil voor die wedstrijd”, herinnert Babangida zich. Het moment staat hoog in zijn persoonlijke top drie van mooiste momenten.

“Maar die gouden olympische medaille van Atlanta 1996 staat helemaal bovenaan. Nigeria, dat eerst wint van Brazilië en daarna in de finale Argentinië verslaat… Ik kan het nog steeds bijna niet geloven.”

Terug naar Nigeria

Na zijn loopbaan keerde Babangida terug naar zijn geboorteland, waar hij voorzitter werd van de Nigeriaanse spelersvakbond en werkte als bescheiden voetbalmakelaar.

Twintig jaar lang kwam hij niet meer in Nederland. Tot hij noodgedwongen terugkeerde om er medische hulp te krijgen die in eigen land niet beschikbaar was.

“In mijn herinnering waren Nederlanders altijd mensen die vooral aan zichzelf dachten. Maar toen ik hier terugkwam, bleek het tegendeel waar. Mijn probleem bleek ineens ook het probleem van Nederlandse mensen te zijn.”

ANPBabangida viert een feestje met Marc Overmars

Van Kerkrade tot Venlo en van Amsterdam tot Arnhem ontfermden de vrienden die hij tussen 1991 en 2003 op de Nederlandse velden maakte, zich over hem. Bij inzamelingsacties werd anderhalve ton opgehaald om de operaties van zijn vrouw te bekostigen.

Wildvreemden

“Werkelijk iedereen hielp me, ook onbekenden van buiten het voetbal. Mensen die eigenlijk maar heel weinig konden missen, doneerden vijf euro om mee te betalen aan de operaties van mijn vrouw. Op straat vroegen wildvreemden belangstellend hoe het met haar gaat. Echt ongelofelijk.”

Naastenliefde en geloof hielden hem op de been. Op elk continent bleek de troost anders.

ANPBabangida zet FC Utrecht-speler Etienne Shew-Atjon op het verkeerde been

“In de islamitische gemeenschap werd ik na het ongeval van allerlei kanten gefeliciteerd. Vanwege het feit dat ik deze test van God zo goed heb doorstaan.”

“Hij had mij als moslim niet zwaarder kunnen beproeven. Door mij iets heel naars te laten meemaken, wordt mijn loyaliteit aan God op de proef gesteld. God kijkt wat voor mens je bent door je met de slechte kanten van het leven te confronteren.”

Babangida weet het zeker. “God wacht af hoe ik hierop zal reageren. Iemand anders zou misschien heel erg boos worden over wat hem is aangedaan. Ik niet.”

ANP’Baba’ op de tribune van de Johan Cruijff Arena naast Louis van Gaal

Zich in zijn lot schikken, een andere optie heeft hij niet. “Dat Fadil en Ibrahim het ongeluk niet hebben overleefd, is bepaald door God. Dat ik het er levend vanaf heb gebracht, komt omdat diezelfde God van mening was dat het nog niet mijn tijd was.”

“God heeft mij met dit ongeluk een kans willen geven om terug te keren naar Nederland. Van hieruit wil ik daarom een foundation beginnen om arme mensen in Afrika de kans te bieden hun kinderen kleding of scholing te geven. Ik moet iets terugdoen voor alle hulp en liefde die ik zelf in Nederland na het ongeluk heb mogen ontvangen.”

Er lopen in Nederland zelfs witte mannen rond die Tijjani heten.

Tijani Babangida

Hij moet vaak denken aan zijn overleden moeder. “Zij zei ooit tegen me: jij zult nooit als arme man sterven, omdat je de naam hebt een goed mens te zijn. Daar zul je altijd voor worden beloond. Ik denk dat ze daarin gelijk heeft.”

Zijn naam leeft in ieder geval voort. “In Nigeria, Senegal, Burkina Fasso, overal lopen jongeren rond die Tijjani heten. Mensen vernoemen hun kinderen niet naar jou als je een slecht mens bent. In het Nederlandse voetbal heb je Tijjani Reijnders en Tijjani Noslin. Schitterend, toch?”

Dat zijn eigen naam als Tijani wordt gespeld, met één j, komt omdat er destijds iets fout is gegaan bij de registratie in Nederland. Opnieuw sprankelen zijn ogen. “In Nederland lopen zelfs witte mannen rond die Tijjani heten. Dat ik dat voor elkaar heb gekregen, is misschien wel het allermooiste compliment dat ik ooit heb kunnen krijgen.”