Toen Jack Nicholson zijn eerste stappen zette in de wereld van de cinema, was de ‘New Hollywood’-beweging nog niet eens begonnen, maar hij zou uiteindelijk een van de grootste sterren ervan worden.

De acteur begon zijn carrière in de jaren vijftig en bleef acteren tot 2010. Door deze lange carrière leerde hij veel bij over de filmindustrie en Hollywood, zo veel dat hij voorspelde hoe de toekomst van Hollywood eruit zou zien.

Grote doorbraak
Nicholson maakte zijn grote doorbraak met zijn rol in Easy Rider (1969), waardoor hij in de perfecte positie kwam om te profiteren van de toestroom van brutale auteurs en onwaarschijnlijke hoofdrolspelers die de jaren 70 zouden definiëren.

In de jaren 70 speelde hij in films als Five Easy Pieces (1970), The Last Detail (1973) en Chinatown (1974) en won hij zijn eerste Oscar voor Beste Acteur voor zijn rol als Randle McMurphy in One Flew Over the Cuckoo’s Nest (1975).

Trend begonnen
Nicholson bleef een van de grootste acteurs totdat hij zo’n vier decennia na Easy Rider later stopte met acteren. In al die jaren zag hij de filmindustrie en Hollywood veranderen, maar toen ‘New Hollywood’ zijn einde naderde, bleef hij meegaan met zijn tijd en was hij zelfs een van de eersten die een trend begon die al snel normaal zou worden.

Zo sloot Nicholson een lucratief contract af waarbij hij een lager salaris accepteerde in ruil voor een deel van de winst en merchandisingroyalty’s voor zijn rol als de Joker in Tim Burtons Batman.

Verschuiving voorspellen
Nicholson voelde aan dat het model van de blockbuster voorgoed zou veranderen en hij deed bewust moeite om zichzelf opnieuw aan de frontlinie te plaatsen, net zoals hij zijn aspiraties als scenarioschrijver en regisseur volledig had laten varen toen ‘New Hollywood’ duidelijk maakte dat hij een kans had om het helemaal te maken.

Met dat in gedachten is het niet zo verrassend dat Nicholson nog een enorme verschuiving in het filmlandschap wist te voorspellen. Maar toch: hij deed zijn voorspelling al in 1993, lang voordat het internet populair werd en ver voor de explosie van roddelwebsites, sociale media en de nietsontziende geruchtenmachine waar beroemdheden tegenwoordig mee te maken hebben.

Iedereen wil alles weten
“Tegenwoordig wil iedereen alles weten van de filmwereld”, fulmineerde hij tegen Deseret. “Het is ongelofelijk hoeveel weerklank het kleinste beetje insiderroddel heeft.” 30 jaar later wordt zijn uitspraak alleen maar relevanter en vooruitziender met ieder voorbijgaand jaar.

In deze moderne tijd lijkt het soms alsof mensen meer geïnteresseerd zijn in achter-de-schermen-geroddel en sappige speculaties dan in de films zelf, en ze hebben de perfecte middelen om zich daarin uit te leven via hun smartphone of computer.

Vergissing
Iedereen met een toetsenbord kan criticus zijn, iedereen met een internetverbinding kan zijn mening delen en veel mensen doen alsof ze deskundiger zijn op het gebied van film dan ze in werkelijkheid zijn.

Nicholson had ook dat goed gezien. “Mensen die ver verwijderd zijn van de filmwereld, je zou denken dat ze Darryl Zanuck waren, als je hoort hoe ze praten”, stelde hij. “De ondernemer in mij heeft altijd het gevoel gehad dat het een grote, langdurige vergissing is geweest om het publiek op dit niveau te betrekken bij zaken als hoeveel een film kost en wie wat doet.”

Volkomen gelijk
Dat had hij in de vroege jaren 90 niet kunnen raden, maar opnieuw had Nicholson volkomen gelijk. Dankzij de toegang die iedereen tegenwoordig heeft tot wereldberoemde namen of grote producties – opnieuw aangedreven door sociale media – kan het echt schadelijk zijn voor de reputatie van een film als die in de bioscoop verschijnt met een slechte buzz, wat niet alleen de inkomsten van de productie beïnvloedt maar vaak ook die van de betrokken acteurs.

Films kunnen worden neergesabeld omdat ze te veel kosten, acteurs kunnen in het vizier van cancel culture komen, het privéleven van sterren ligt voortdurend onder het vergrootglas en campagnes en petities duiken in razend tempo op om veranderingen af te dwingen die toch niet zullen komen, dingen waar Nicholson tijdens zijn legendarische carrière nooit mee hoefde te kampen. En toch zag hij het al aankomen, lang voor zijn pensioen, zij het op kleinere schaal.