Voor een fijn avondje metal draaien ze in Musicon in Den Haag de hand niet om. Het fijne complex programmeert zo breed dat er altijd wel iets fraais te zien is. Begin oktober stond de package Ceremony, Von Mollestein en MNHG op het podium. Remco Faasen nam namens Zware Metalen een kijkje en kwam voor een onaangename verrassing te staan.

Door een combinatie van een restaurantbezoek, het nemen van de verkeerde tram en daarna het verkeerd overstappen binnen datzelfde tramsysteem, kwam ik namelijk te laat binnen. Op zich geen probleem, want het mij onbekende MNHG zou de avond openen en ik kwam toch voor de twee daaropvolgende bands. Maar al bij het binnenstappen van Musicon hoor ik de combinatie van black metal en industrial. Niemand kon mij na afloop vertellen waarom de line-up was gewisseld maar Von Mollestein staat als eerste op de planken. De heren Mr. Cooger (zang), Dunkelwalt Immerkalt (gitaar) en Dr. West (bas) staan opgesteld tussen kandelaars en doodshoofden. Over het drumstel hangt een doek: bij Von Mollestein komt die bijdrage uit de computer.

Mr. Cooger gaat verscholen achter een angstaanjagend masker terwijl ik nog probeer te genieten van de minuten die mij resten. Met nummers als Zwartnacht en Exhibition of Filth lukt dat nog wel, maar het blijft vervelend om niet vanaf de start op te gaan in een concert. Mr. Cooger stapt tegen het einde van het optreden van het podium af om op verkenningstocht door de zaal te gaan, met in zijn kielzorg Dr. West. Nu komt het allemaal wel heel erg dichtbij. Na afloop van het concert worden de demonische kaarsen en andere podiumattributen in een plastic tasje van Albert Heijn gestopt en blijken de leden van Von Mollestein toch ook gewoon mensen van vlees en bloed.

De soundcheck van MNHG gaat zonder waarschuwing over in de reguliere set en dus krijgen we black ‘n’ roll uit Duitsland, maar dan wel black ‘n’ roll met een grondige haat jegens georganiseerde religie, getuige songtitels als Dying Faith, Lucifer’s Claim, Blasfemic Warfare en Babylon, the Whore. Nu ben ik niet zo bekend met het genre der black ‘n’ roll en na het aanschouwen van MNHG heb ik ook geen behoefte mij daar verder in te verdiepen. De redelijk eenvoudige en toegankelijke muziek van de band past namelijk totaal niet bij de blackmetalkrijs van K., al kan het ook zijn dat ik de krijs van K. niet zo geweldig vind. Of dat de muziek van MNHG toch wel erg eenvoudig is. Zonde, neem je een halve dag vrij om vanuit Duitsland naar Den Haag te rijden (files voor zijn enzo) en dan lever je dit af. Speel dan echte black metal, daar is nooit genoeg van.

Zo creatief als de bandnaam is (‘MNHG’ is een verbastering van het woord “Manheig” en de transcriptie van het Hebreeuwse woord voor “leider” of “heerser”), zo weinig is de muziek dat. Dus na ruim een half uur kom ik tot de conclusie dat Von Mollestein prima op dit tijdstip had kunnen spelen en MNHG thuis had kunnen blijven. Het is dus aan Ceremony om mijn avond te redden.

Drie geschminkte mannen komen verscholen onder een kap het podium op. Het zijn de gitaristen van Ceremony. De drummer doet niet mee aan de gekkigheid en sloft in zijn normale kloffie naar zijn instrument. Na een stemmig intro (letten we op, MNHG?) knallen we erop met Pestis Bacteria, afkomstig van het laatste en bijzonder fijne album Solitary Breed. Zanger/bassist Mark Ketelaar heeft een veel interessantere strot dan zijn collega van MNHG en de muziek van Ceremony is veel gevarieerder, lekker schakelend van death naar black metal. Ja, de toetsen komen van een meelopende tape maar we staan dan ook in Musicon, niet in AFAS Live.

Het tempo ligt lekker hoog terwijl het titelnummer van het laatste werkstuk voorbij komt. De bijdrage van zangeres Linn Liv (Everything Decays, Pictura Poesis) komt ook vanaf tape maar Ketelaar combineert het gemakkelijk met zijn live-bijdrage en levert één van de betere nummers van de set af. Rites of Sacrifice klinkt ook al zo lekker en het lukt de band uit het nabijgelegen Ridderkerk dan toch mijn verloren avondje goed te maken. Oh, en die drummer die de bandkledingvoorschriften naast zich neer heeft gelegd? Die kan het wel, drummen.

Eind goed al goed dus, al blijft staan dat Musicon vandaag ruim niet uitverkocht was. Het verleidt Musicon-huisbaas René tot een dringende oproep: “Volgende keer allemaal komen, eikels!”

Datum en locatie

3 oktober 2025, Musicon, Den Haag

Link: