Het leven in Suriname
Vandaag viert Suriname zijn onafhankelijkheid na de historische onafhankelijkheidsverklaring van 25 november 1975. Voor veel Surinamers is het ook een dag om stil te staan bij de geschiedenis van het land en wat die heeft betekend voor verschillende generaties. Ook voor Kees heeft deze dag betekenis. Hij bracht een deel van zijn jeugd in Suriname door, waar zijn vader destijds werkte, en heeft nog altijd warme herinneringen aan die periode.
Een jaar na de onafhankelijkheidsverklaring vertrokken Kees en zijn gezin naar Suriname. Hij woonde er ongeveer drie jaar met zijn familie, lang genoeg om verliefd te worden op het land. In eerdere interviews vertelde hij dat Suriname zijn blik op de wereld verbreedde: de natuur, de warmte van de mensen en de vrijheid van het buitenleven maakten diepe indruk op hem. Ter ere van de onafhankelijkheid en zijn speciale band deelt hij een serie leuke foto’s uit zijn jeugd in het land. Het zijn oude foto’s, typische analoge kiekjes uit de jaren zeventig: niet perfect scherp en met de herkenbare kleuren die foto’s uit die tijd hadden. Op de beelden zien we een jonge Kees, met een bos krullen en een gezicht dat onmiskenbaar de zijne is.
Jeugdherinneringen in beeld
Het is duidelijk te zien dat Kees als kind genoot van het buitenleven. Op de foto’s is hij te zien met tropische dieren, op bootjes op het water en in de jungle. Ook komt er een foto van het gezin voorbij, waar ze met zijn allen voor het huis zitten.
Ook na die drie jaar bleef Kees’ band met Suriname sterk en ging hij nog vaak terug. Als een sprong vooruit in de tijd volgen er meer recente foto’s van zijn bezoeken aan het land. Opnieuw in de natuur, met tropische dieren én zijn vrouw Annabelle en zoons. Het laat zien dat Suriname niet alleen deel uitmaakt van zijn jeugd, maar nog altijd een plek is waar hij zich thuis voelt en graag tijd doorbrengt.