Het was alweer een tijdje geleden dat Jay Kay en zijn band op een Nederlands podium stonden. Maar Jamiroquai bewees zich in de Amsterdamse Ziggo Dome zo’n typische goede vriend: het maakt niet uit hoe vaak je elkaar ziet, het is altijd goed. Zoals verwacht bouwde de Britse superband een stomend funkfeestje. Als kers op de taart deed ze dat ook nog eens met langverwachte nieuwe muziek.

Jamiroquai laat er geen gras over groeien in de Ziggo Dome. Als de band losjes de synths inzet van ‘Don’t Give Hate A Chance’ van het album Dynamite uit 2005, duurt het niet lang voor frontman Jay Kay zijn opwachting maakt in een roodverlicht decor. Zijn signature tooi heeft hij voor nu ingeruild voor één van zijn vele hoeden. ‘Amsterdaaaaaaaam’, scandeert hij. Waarna 17.000 luidkeels antwoorden.

Concertzaal wordt dansvloer

Wie ooit eerder bij een Jamiroquai-concert is geweest, weet dat het nooit lang duurt voor de concertzaal een dansvloer wordt. Precies dat is ook in de Amsterdamse Ziggo Dome het geval. Jamiroquai start sterk met een aantal van zijn grootste hits, waaronder ‘Little L’ en ‘Seven Days in Sunny June’. De 55-jarige Jay Kay is in topconditie, zowel fysiek als qua stem. Hij doet zijn gekke dansjes en klinkt onverminderd zuiver.

Lees ook: Dit is de setlist van Jamiroquai in de Ziggo Dome

Het decor lijkt aanvankelijk wat sober, maar daar had Jamiroquai ons tuk. Het is één grote schermenparade en voor ieder nummer zijn weer nieuwe visuals klaargezet. Het ene moment bevinden we ons op een tropisch strand, het andere moment zweven we los in de kosmos. En weer een ander moment resideren we in iets dat het meest weg heeft uit het ruimteveer in Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey.

Geen vuurwerk bij Jamiroquai in Ziggo Dome

Wat ergens wel verfrissend is: vuurwerk, co2-kanonnen en confettiregens blijven geheel achterwege. Bij Jamiroquai in de Ziggo Dome gaat het voor de volle honderd procent om de muziek en het spektakel zit hem in andere elementen. We waren bijna vergeten hoe het is om langere live-versies van albumhits te horen. Versies die niet met elkaar worden versmolten tot één supermedley, maar die juist méér ademruimte krijgen waarbij solo’s en instrumentale rustmomenten ruim baan krijgen.

Jay Kay gebruikt die instrumentale momenten een aantal keer voor een snelle outfitwissel. Van donkere hoed en lichte leren jas met franjes gaat hij naar sportjasje en een lichtgevende koptelefoon. Om zich vervolgens een LED-tooi met grijsoranje windjack aan te meten. We zien ook nog een glitterhoed met een jasje met geometrisch lijnenspel en een zwarte hoed met rode jas voorbijkomen. Je bent frontman of je bent het niet.

Nieuw album Jamiroquai aangekondigd

Op driekwart van de set tovert Jamiroquai nog een verrassing uit zijn immer aanwezige hoed. En wel een volledig nieuw nummer afkomstig van een nog te verschijnen album. Jay Kay zegt dat het album klaar is en ‘volgend jaar’ uitkomt, maar dat het nog gemixt en gemasterd moet worden. Eén van de nieuwe nummers, ‘Shadow in the Night’, is onmiskenbaar Jamiroquai: funky en jazzy. Ergens voelt het alsof de tijd heeft stilgestaan, dit nummer had ook uit 2007 kunnen komen.

Om het publiek weer volledig te betrekken pakt Jamiroquai na dit voorproefje van nieuw werk door met een knaller van een meezinger: ‘Canned Heat’ van de plaat Synkronized uit 1999. Inmiddels zijn er maar weinig concertgangers die níet bewegen. Zelfs op de tribunes staan mensen overeind om hun soepelheid in de heupen ten toon te spreiden. Zelfs de uithaaltjes uit de albumversie – die Jay Kay achterwege laat – worden luidkeels gezongen.

Lees ook: Het vermogen van Jamiroquai’s Jay Kay drijft je tot virtual insanity

Verrekte bilspier

Terwijl Jay Kay zijn laatste hits met overgave én een verrekte bilspier speelt, daalt bij ons een besef neer. Het is lang geleden dat we in een zaal als Ziggo Dome een optreden hebben gezien dat zo duidelijk om de livemuziek draaide. Er is weinig opsmuk en bombarie, alle aandacht gaat uit naar wat een stel zeer kundige muzikanten op het podium neerzet. Even voelt die hal met 17.000 dansende mensen aan als Paradiso. En dat is knap.

Voor een toegift heeft Jamiroquai in Ziggo Dome geen tijd meer. Jay Kay grapt dan ook dat hij het theater van weglopen van het podium en weer terugkeren daarom lekker achterwege laat. In plaats daarvan zet hij direct zijn grootste hit in: ‘Virtual Insanity’. Een gedroomde afsluiter van een heerlijke show die bijna 2,5 uur duurde, maar voorbij is gevlogen. Al vinden we het héél stiekem jammer dat ‘Deeper Underground’ niet voorbij is gekomen. Jay Kay, als je meeleest, doe je die de volgende keer weer eens?