Colin voelt zich soms net Max Verstappen. Als hij met zijn witte busje achteruit scheurt in een smalle straat, tussen de geparkeerde auto’s. Rechts achter hem een fietser – bam, Colin stapt op de rem – links van hem een scooter. Twee tellen wachten en dan weer door, recht achteruit naar het adres waar hij net aan voorbij was gereden. „Ik vlieg”, zegt hij. Onveilig? „Nee, ik ben een topcoureur. Veiligheid gaat voor alles.”
In zijn hand heeft hij de PostNL-app, met instructies: Kuipersstraat, bovenverdieping, pakket van Zalando. Dat ligt achter in zijn busje, met 199 andere pakketten. Hele stapels dozen en zakken van bol, Keukenkruiden, Pampers, Praxis, Levi’s, Bloomon, medische apparatuur. Hij zoekt tussen de pakketten bij de achterdeur. Scant het pakket – administratie – en rent naar een voordeur. Belt aan. Wacht. Geeft het pakket aan de persoon die opendoet. Zegt niks. En rent weer naar zijn busje. De motor gaat nooit uit. Hij vliegt.
Colin Middellijn wil niemand tot last zijn. „Ik begin nooit een gesprek, maar ik sta er wel voor open.” Soms ziet hij iemand bovenaan de trap staan die oud is of zwanger en van wie hij vermoedt dat ze moeilijk naar beneden kan – dan brengt hij het pakket zelf naar boven via de trap. Hij komt hier elke dag, dus hij maakt ook liever geen vijanden, zegt Colin. Hij helpt mensen. En ach, hij is fit, dus hij vindt het niet erg om een trap op te vliegen.
Zoom in
Zoom in
’s Ochtends legt Colin de pakketten die bij het einde van zijn route horen ver in de bus. Bij de deur stapelt hij alle pakketten voor het eerste deel van de route.
Simon Lenskens
Vijf minuten stilstaan op straat is prima, zegt Colin, langer niet. Dan gaan mensen toeteren. Meestal parkeert hij op de stoep, als het kan, tussen de lantaarnpalen, vuilniscontainers, fietsen, bloembakken en paaltjes. Een gordel draagt hij niet, dat kost tijd. Hij springt uit de bus, zoekt een pakket, scant het, en rent naar een voordeur. 200 keer per dag. „Elke handeling wordt geregistreerd”, legt hij uit. „Want het is fraudegevoelig.”
Het is focus, zegt Colin. Pure focus. „Ik doe alles elke dag precies hetzelfde. Zo maak ik geen fouten.” ’s Ochtends legt hij de pakketten die bij het einde van zijn route horen ver in de bus. Bij de deur stapelt hij alle pakketten voor het eerste deel van de route. Hij kan dit werk zo snel dat hij 200 pakketten in vijf uur aflevert. En deze stadswijk is heel dichtbevolkt, dat helpt. Vaak gaan er vijftien pakketten naar één straat.
Colin bezorgt ongeveer 1.200 pakketten per week. Zijn ogen glinsteren: „Wel 1.500 of 1.800! Dat verwacht ik wel rond Black Friday.” Dat haalt hij in de dagen voor Black Friday inderdaad: ruim 250 pakketten per dag.
Pakketbezorger Colin rijdt rond via een onderaannemer voor PostNL.
Foto Simon Lenskens
Zoom in
Muziek
Lopen is geen wijsheid, zegt Colin. Je loopt dus niet met een pakket naar een adres vijftig meter verderop als je niet zeker weet dat er open wordt gedaan. „Dan draag je iets voor niets.” Dus rijdt hij, zoals alle pakketbezorgers, telkens tien meter – van stop naar stop.
Als de geadresseerde niet opendoet, belt hij aan bij de buren. Er is vrijwel altijd wel iemand in de omgeving die het pakket kan aannemen.
De onderaannemer voor wie hij werktwas meteen onder de indruk van hem. Colin (25) liep drie dagen mee met een bezorger en mocht toen zelf op pad. „Ik beviel goed.” Sinds enkele weken heeft hij een eigen wijk, in Amsterdam.
Hij staat om zes uur ’s ochtends op en rijdt dan van Amsterdam-Zuidoost naar het distributiepunt van PostNL, aan de rand van de stad. Tussen kwart over zeven en kwart over acht krijgt hij, net als alle andere bezorgers, een lading pakketten voor zijn wijk. Dan tankt hij diesel, koopt een Surinaams broodje, bekijkt zijn route en rijdt naar zijn wijk.
Het Mercedesbusje, dat van de onderaannemer is, neemt hij ook ’s avonds mee naar huis. Het busje is zijn kantoor. Uit de speakers schalt continu rap van Nederlandse artiesten zoals Eves Laurent: De Ploff! Arabische Zon. Entourage. Colin vindt zijn muziek belangrijk, hij zoekt voortdurend nieuwe nummers op Spotify. Op de vloer van de bus liggen lege blikjes Red Bull en papieren zakjes van KFC – soms pauzeert hij tien minuten om wat te eten. „Anders raak je de focus kwijt.”
Zoom in
Zoom in
Zoom in
Meestal parkeert Colin op de stoep, als het kan.
Foto’s Simon Lenskens
Niemand in de straat lijkt de harde muziek in het busje te horen of Colin te zien. Met zijn vaalroze pet, een jas van PostNL, tatoeages tot in zijn nek, een joggingbroek en Nikes hoort hij bij de straat. Alleen als hij de weg even blokkeert, reageren passanten – en zelfs dan niet altijd.
Colin wordt betaald per pakket. Hij verdient er goed mee, vindt hij. Ongeveer 1,50 euro per adres, en 15 cent per pakje – dus één pakje voor één adres levert bruto 1.65 euro op en twee pakjes voor hetzelfde adres 1,80 euro. Hij werkt zes dagen per week en draait zo’n 1.800 euro omzet. Daar gaan wel wat kosten vanaf zoals diesel en verzekeringen maar dan nog houdt hij zeker 6.000 netto per maand over in dit tempo.
Het gaat hem niet om het geld, vertelt Colin. „Ik denk niet aan zaken die mij niet helpen bij het vervullen van mijn taak.” Hij wil een goed leven leiden en dat doet hij zo. Colin gelooft in God en denkt graag over het leven na.
Geef cadeau
Deel
Mail de redactie
NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.
Waarom je NRC kan vertrouwen