Fotograaf Sake Elzinga (66) uit Assen zit bijna 50 jaar in het vak. In die jaren heeft hij heel wat meegemaakt. Zo fotografeerde hij de treinkaping bij Wijster in december 1975 als zestienjarige. Uiteindelijk groeide hij uit tot een van de markantste fotografen van het Noorden.
Zijn foto’s verschenen in verschillende kranten in binnen- en buitenland, in boeken en exposities. Nu is hij zelf het onderwerp in de documentaire Het Oog van de tijd. Documentairemaakster Marjanne Teunissen legde zijn manier van kijken en de manier waarop de fotograaf de tijd bewaart vast op beeld.
“Je hebt bijna het gevoel dat dit het einde is, terwijl het het begin moet zijn”, zegt Elzinga over de documentaire. “Het begin van nieuwe herinneringen. Ik wil nog zoveel doen en heb nog zoveel plannen.” Hij zegt blij te zijn dat de film, waaraan hij in eerste instantie niet mee wilde werken, gemaakt is.
“Ik dacht dat het niet echt mijn ding was”, legt hij uit. “Ik sta liever aan de andere kant. En ik vind dat ik wat nasaal klink, dat vind ik niet prettig.” Daarnaast noemt hij het confronterend om zichzelf op film te zien. “Dan zie ik dat ik toch een heel klein druktemakertje ben.”
Beelden van hem doen soms denken dat Elzinga een ernstig persoon is, zakelijk. “Maar ik ben vriendelijker dan dat”, stelt hij. “En laatst heb ik nog gehuild bij een kerstfilm.” De fotograaf vraagt zich af wat mensen van hem zullen denken na het zien van de film. Maar: “Ik laat het gewoon over me heen komen.”
Toen Elzinga 16 jaar oud was gebeurde er wereldnieuws bij hem om de hoek: de treinkaping bij Wijster in december 1975. In die tijd werkte hij buiten school om in de doka (donkere kamer) van een fotozaak. “Die doka was in een keer heilig”, herinnert Elzinga zich. Persfotografen uit het hele land gebruikten de kamer om de foto’s van de treinkaping te ontwikkelen.
Dat wekte de nieuwsgierigheid van de jonge fotograaf. Op zijn brommer met alleen een groothoeklens op zak, reed hij naar de plek van de kaping. “Ik had nog maar net een week mijn brommer”, blikt hij terug. De foto die hij daar maakte, heeft hij nog altijd.
De tekst gaat verder onder de foto’s.