EPA/NOSBauke Mollema tijdens de koers in Rwanda en achteraf met zijn zak chips

NOS Wielrennen•vandaag, 20:20

Een grote zak vette chips bungelde aan het stuur van Bauke Mollema na de slopende wegwedstrijd op de WK in Rwanda. De Nederlander had er na 6,5 uur koers naar gesnakt.

“Een lekker zakkie chips, man. Ik krijg die gels en die zoetigheid niet meer weg”, pufte hij over wat hij in de 270 kilometer wel allemaal niet had weggewerkt. “Ik heb veel gegeten, ja. Dat moet wel in zo’n zware koers. Maar goh, wát een koers vandaag, man.”

Een kwelling was het voor veel renners. Ruim tien minuten achter winnaar Tadej Pogacar haalde Mollema als enige Nederlander de finish. De andere vier Nederlandse renners – Thymen Arensman, Frank van den Broek, Wout Poels en Menno Huising – glipten vroegtijdig tussen de hekken door weg.

Gênant was dat zeker niet: van de 165 renners die zondagmorgen vertrokken in Kigali fietsten slechts 30 renners de race uit.

Verkrampte lies

“Een brute dag was het”, vertelde Arensman na afloop. Lange tijd ging hij goed mee, samen met Mollema, maar op de zoveelste opgang van de zware kasseienklim in Kigali klampte hij zich met een verkrampte lies vast aan de hekken.

“Ik draai die Kigali Golf-klim op, of de Cauberg zoals wij het hier noemen, en ik schiet vol in de kramp. Ik zag vol mijn lies samentrekken, kon niet meer bewegen en moest het hek vastpakken. Dan zitten er niet meer nog twee ronden in.”

Vorige slide

Volgende slide

“Een slijtageslag was het, vanaf die lange klim waar het helemaal ontplofte”, zei Mollema over de demarrage die Pogacar plaatste op Mount Kigali. Vrijwel niemand kon mee. Ook de Nederlanders niet.

Arensman en Mollema moesten lossen, maar konden terugkeren in de achtervolgende groep. “Ik moest een gat dichtrijden en kwam eigenlijk pas aansluiten bij de Muur van Kigali”, zei Mollema. “Dat was nogal een inspanning. Daar herstel je zo moeilijk van op deze hoogte en met zo’n zwaar parcours. Daarna was het beste er wel af.”

In zijn laatste WK eindigde hij als 21ste.

Mollema met zak chips aan stuur na WK: ‘Wat een koers, een slijtageslag’

De bijna 270 kilometer met meer dan 5.475 hoogtemeters leverde een “eerlijke koers” op, beaamde Mollema. “Als je de verschillen ziet. Pogacar stak er wel dik bovenuit, maar daarachter komt bijna iedereen alleen binnen.”

Slijtageslag

Tussen al die eenzame renners verspreid over het stadscircuit van Kigali was overzicht houden lastig. Ook voor de renners, zonder communicatie (zoals gebruikelijk is op de WK). Af en toe konden de Nederlanders terugvallen op bondscoach Koos Moerenhout, die ook “een ware slijtageslag” had gezien vanuit de ploegwagen.

“Koos zei dat we de laatste groep in koers waren en dat we reden voor plek twintig”, zei Arensman. “Dat zegt genoeg over hoe zwaar dit WK was.”

Bondscoach Moerenhout over WK: ‘Heel zware wedstrijd, als ploeg goed gedaan’

“Bauke en ik zaten lange tijd goed. En op een gegeven moment reden we voor plek drie, wat het doel was voor vandaag. In principe hebben we alles goed gedaan. Maar uiteindelijk is het zo bizar zwaar en lang, dat het ook puur om je benen draait. En als je dan in de kramp schiet, heeft het nog weinig zin”, grinnikte Arensman.

De 150 kilometer van Huising

Op dat moment waren Poels, Van den Broek en Huising al verder achterop geraakt of afgestapt. Maar van dat drietal vervulde Huising nog wel een prominente rol, door de eerste 150 kilometer in de aanval te rijden. Huising aasde al op een vluchtpoging, maar zag ook in dat het zinloos was toen ze geen ruimte kregen van het peloton.

“Als ik twee, drie minuten had gehad onderaan die Mount Kigali, dan was ik er nog wel eroverheen gekomen. Dan zit je in een groepje op het plaatselijke rondje en zit ik er nog als Bauke en Thymen mij nodig hebben. Maar ik was wel klaar”, lachtte Huising.

Huising ging al vroeg in de aanval, maar reed WK niet uit: ‘Ik was wel klaar’

Mollema leverde uiteindelijk de beste Nederlandse prestatie van de dag, door de koers uit te rijden. “Nou, dat is toch wat. En ik heb ook nog een beetje ervan proberen te genieten in de finale, het was een mooie sfeer.”

De vette chips zullen hem goed smaken.