Haar broer wilde dat de schuur gewoon openging zodat mensen kerststukken kunnen halen. “Hij zei: ‘Maak een mooi gedenkplekje voor mij in de schuur’.” En dat heeft ze gedaan. Rechts naast de ingang staat op een tafel een foto van haar broer met zorgvuldig samengestelde bloemstukken. Zoals ze eerder al deed voor hun vader en moeder.
Voor de kerststukken heeft Herman ook nog allemaal dingen zelfgemaakt. Zoals paddenstoelen en vazen van hout. “Het is allemaal verdriet, maar ik verbijt mezelf maar”, zegt Gerda stellig. “Ik wil hiermee doorgaan.”
Want in december verandert de schuur altijd in een waar kerstwalhalla. “Het is hier een soort kerstfeest”, legt ze uit. “Dat vinden we allemaal heel leuk, mensen kunnen zich hier helemaal uitleven.” Zo moet je als bezoeker ook niet raar opkijken van de foute kersttruien die de verkopers dragen.
Het is er altijd druk met de kerst. Zelf staat Gerda ook in de schuur druk kerststukken te maken. “Het doet me goed om bezig te zijn. Het trekt me door de nare tijd heen.”
Om in deze verdrietige tijd iedere dag te kunnen openen, krijgt Gerda veel hulp van de mensen om haar heen. Zo kwam er een vriendin uit Amersfoort over, springen vrienden van haar broer bij en maakten de bewoners van de nieuwbouwwijk tegenover de schuur een rooster van wie wanneer kan helpen.
“Ik merk dat er een hoop lieve mensen zijn”, zegt Gerda. “Dat ze zo betrokken zijn, geeft me kracht.” Daarnaast kan ze ook altijd rekenen op de hulp van een trouw groepje vrijwilligers. “Het zijn hele betrokken mensen”, vertelt ze. “Die hier hun ei kwijt kunnen, ze vinden het allemaal leuk om met bloemen bezig te zijn.”
En hoe het van ’t zomer komt? “De dahlia’s zijn al gekocht, ik wil ermee doorgaan”, zegt ze vastbesloten. “Ik wil dat De Bloemenschuur voort blijft bestaan, we hebben er als gezin hard voor gewerkt.”