Het jaar zit er bijna op en daarom kijken we met de redactie terug op de filmreleases van het afgelopen jaar. Voor hoofdredacteur Dion Olbach staat één titel bovenaan: Weapons van Zach Cregger. In dit korte interviewtje deelt hij zijn visie op de film, bespreekt hij memorabele scènes en de thema’s die hem het meest aanspreken.
Wat maakte Weapons voor jou dé beste film van het jaar?
Weapons voelt als een film die risico’s durft te nemen, en dat zie je tegenwoordig niet vaak meer. Het verhaal is complex zonder onnodig ingewikkeld te worden, en het blijft je uitdagen om actief mee te denken. Wat me vooral bijbleef, is dat de film niet probeert te behagen: hij is ongemakkelijk, soms verwarrend, maar altijd doelgericht. Dat lef, gecombineerd met vakmanschap, maakt hem voor mij de beste film van 2025.
Welke scène of welk moment vat voor jou perfect samen waarom deze film zo bijzonder is?
Het moment waarop het perspectief verschuift en je ineens beseft dat wat je dacht te begrijpen, maar een deel van het verhaal was. Die structuur dwingt je om je eigen aannames te herzien. Het is niet alleen een slimme verteltruc, maar ook inhoudelijk sterk, omdat het precies laat zien hoe subjectief angst en waarheid kunnen zijn.
Artikel gaat verder onder video
Alden Ehrenreich in Weapons (Warner Bros.)
Hoe onderscheidt Weapons zich volgens jou van andere grote releases in 2025?
Veel grote films dit jaar waren strak geproduceerd en visueel indrukwekkend, maar ook veilig. Weapons kiest juist voor een onvoorspelbare aanpak. Het tempo wisselt, de toon verschuift en niet alles wordt uitgelegd. Daardoor voelt de film rauwer en menselijker dan veel andere releases, die toch vaak binnen bekende kaders blijven.
Welke thema’s uit de film vind jij het meest relevant voor deze tijd?
De film laat zien hoe mensen omgaan met collectieve angst en onzekerheid, en hoe snel de behoefte ontstaat om ergens controle over te krijgen. Dat kan omslaan in wantrouwen, schuld aanwijzen of het creëren van simpele verklaringen. Die dynamiek voelt heel actueel, zeker in een tijd waarin maatschappelijke spanningen snel kunnen escaleren.
Hoe belangrijk zijn de regiekeuzes en visuele stijl geweest voor jouw oordeel over de film?
Die zijn essentieel. De regie gebruikt beeld en montage niet om te imponeren, maar om spanning en ongemak op te bouwen. Stiltes worden bewust ingezet, net als kadrering die je het gevoel geeft dat je iets mist. Dat maakt de kijkervaring intens en zorgt ervoor dat de film ook na afloop blijft doorwerken.
Denk je dat Netflix ooit zo’n film als Weapons zou kunnen maken?
Nee, Netflix durft zulke experimentele en onvoorspelbare films meestal niet aan; ze mikken vaak op een breder publiek en voorspelbare formats. Maar wie weet wat de toekomst brengt? Met de overname van Warner Bros, de distributeur van Weapons, zou zo’n gedurfde titel binnen het streamingaanbod van Netflix ineens mogelijk kunnen zijn. Het zou interessant zijn om te zien of zo’n platform die vrijheid durft te geven.
Denk je dat Weapons over tien jaar nog steeds als een toonaangevende film wordt gezien, en waarom?
Ik verwacht van wel, juist omdat de film niet eenduidig is. Het is een film waar je over blijft praten, die bij herziening andere lagen blootlegt. Zulke titels groeien vaak in status, omdat ze niet vastzitten aan trends, maar aan ideeën en emoties die tijdloos aanvoelen.
Top 5 van Dion