Legendarne gry tekstowe Zork I-III oficjalnie trafiają do domeny open source. Microsoft udostępnił ich kod źródłowy

Microsoft otworzył skarbnicę, o której istnieniu wiedzieli nieliczni. Chodzi o kody źródłowe trzech gier tekstowych, które w latach 80. definiowały granice tego, co możliwe w interaktywnej rozrywce. Sam Bill Gates był wielkim fanem tych gier i próbował kupić prawa do nich jeszcze w latach 80., ale rozmowy przepadły w zawirowaniach biznesowych. Teraz, dekady później, los sprawił, że własność intelektualna gier trafiła do Microsoftu.

Dzisiaj zachowujemy niezwykle ważny element historii gier, który jest naszemu sercu szczególnie bliski – ogłosiło Microsoft, udostępniając kod źródłowy trylogii Zork pod licencją open source MIT.

Pure Retro #21 – Heroes of Might & Magic IV. Kontrowersyjna odsłona kultowej serii z klimatem, którego nie da się podrobić

Microsoft przekazał do publicznego użytku oryginalne repozytoria gier Zork I–III, dodając do nich jasne oznaczenie licencyjne MIT i współpracując przy tym z cyfrowymi archiwistami, aby kod miał uporządkowaną i przypisaną do siebie wersję. Open Source Programs Office Microsoft podkreślił, że celem jest „umieszczenie historycznie istotnego kodu w rękach studentów, nauczycieli i deweloperów, aby mogli go studiować, uczyć się z niego i, co najważniejsze, grać”. Kod źródłowy trafił bezpośrednio do historycznych repozytoriów na GitHubie, gdzie już wcześniej znajdował się w prawnej próżni. Jason Scott, znany archiwista z Internet Archive, który w 2019 roku wrzucił te pliki do sieci bez oficjalnej zgody właścicieli praw, teraz formalnie współpracował z Microsoftem przy nadaniu licencji MIT i dokumentacji prawnej. Oznacza to koniec zawieszenia. Kody są od teraz legalnie dostępne dla każdego.

Powrót stylu retro: dlaczego klasyczne 8-bitowe gry i nowsze w stylu pixel art nadal mają się tak dobrze

Zork to nie tylko gra. To technologiczny eksperyment, który wprowadził do branży koncept cross-platformowej przenośności na dekadę przed tym, jak Java uczyniła to mainstreamowym. Oryginalna wersja mainframe’owa Zorka z 1977 roku była zbyt duża dla domowych komputerów końca lat 70., więc zespół MIT zdecydował się podzielić ją na trzy części i stworzyć Z-Machine, czyli specyfikację maszyny wirtualnej, która interpretowała te same pliki historii na Apple II, IBM PC czy Commodore 64. Pomyśl o tym jak o Javie dla gier tekstowych. Napisz raz w języku ZIL (Zork Implementation Language, pochodna MDL, będącego dialektem LISP-a), a interpreter Z-Machine uruchomi kod wszędzie. To był przełom w epoce, gdy każda platforma wymagała dedykowanego portu.

C=Holdings kończy proces przejęcia Commodore. Nowy zarząd z weteranami branży planuje łączyć retro z nowoczesną technologią

Dla współczesnych deweloperów oznacza to dostęp do kodu, który wyznaczał standardy parsowania języka naturalnego w grach. Zork słynął z inteligentnego analizatora składni, pozwalającego graczom wpisywać złożone polecenia typu „weź miecz i lampę, następnie idź na północ” i otrzymywać sensowne odpowiedzi. W czasach, gdy większość gier obsługiwała tylko dwuwyrazowe komendy, to było science fiction. Licencja MIT daje pełną swobodę modyfikacji, nauki i komercyjnego wykorzystania, z zastrzeżeniem, że prawa do znaków towarowych i brandingu pozostają u właściciela. Można więc tworzyć silniki, narzędzia edukacyjne czy fork’i, ale nie można sprzedawać tego jako „oficjalnego Zorka”.

Microsoft zaskoczył fanów retro. Edytor MS-DOS wraca po latach jako aplikacja wieloplatformowa

Microsoft sygnalizuje zmianę filozofii wobec starszych marek z portfolio. Zamiast trzymać historyczne kody w sejfach, otwiera je dla badaczy i społeczności. Dla fanów interactive fiction to bramka do eksperymentowania z mechanikami, które ukształtowały gatunek. Studenci informatyki dostaną realny przykład architektury VM i kompilatorów (współczesny ZILF autorstwa Tary McGrew potrafi już kompilować te pliki do działających gier). A dla historyków gier to dokumentacja tego, jak wyglądało pisanie złożonej logiki w czasach, gdy RAM liczono w kilobajtach, a dyski w megabajtach.

Źródło: Microsoft Open Source