Waldemar Łysiak jest autorem kilkudziesięciu książek, które obejmują różnorodne gatunki – od powieści historycznych, przez kryminały i fantastykę, po biografie i literaturę polityczną. W swoich tekstach nie unikał kontrowersji, krytykując zarówno postacie ze świata polityki, jak i kultury.

  • Kiedy Waldemar Łysiak otrzymał Order Orła Białego?
  • Co pisał Waldemar Łysiak?
  • Jakie były studia Waldemara Łysiaka?
  • W jakich gazetach publikował Waldemar Łysiak?

Prywatnie jest pasjonatem unikatowych książek. Jego domowa biblioteka kryje prawdziwe skarby, w tym rękopis wiersza Norwida „Poezja” oraz unikalny egzemplarz „Trenów” Jana Kochanowskiego z pierwszego wydania z 1580 r. — To jeden z największych nabytków w moim prywatnym zbiorze cymeliów — mówił Waldemar Łysiak w rozmowie z PAP w 2020 r.

Kim jest Waldemar Łysiak

Urodził się 8 marca 1944 r. w Warszawie. To syn inżyniera Stanisława Łysiaka i Wiktorii z Kowalewskich. Waldemar Łysiak ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa, a w 1963 r. rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Już wtedy wykazywał zainteresowanie historią i kulturą, co później znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. W 1968 r. uzyskał tytuł inżyniera architekta ze specjalizacją w konserwacji zabytków.

Edukację kontynuował za granicą – studiował historię sztuki na Uniwersytecie Rzymskim oraz w Międzynarodowym Centrum Studiów nad Ochroną i Konserwacją Zabytków w Rzymie. W 1977 r. Waldemar Łysiak obronił doktorat na Politechnice Warszawskiej, poświęcony doktrynie fortyfikacyjnej Napoleona. Na tej samej uczelni wykładał historię kultury i cywilizacji.

Twórczość Waldemara Łysiaka

Debiut literacki Łysiaka miał miejsce w 1974 r., kiedy to ukazała się jego powieść „Kolebka”. Książka została entuzjastycznie przyjęta przez krytyków i nagrodzona w konkursie z okazji 50-lecia Związku Literatów Polskich. W tym samym roku Łysiak opublikował esej o włoskim mieście Orvieto, który znalazł się w jego „Zbiorze esejów o kulturze włoskiej”.

Jednym z głównych tematów w twórczości Łysiaka była epoka napoleońska. Już w 1976 r. wydał „Szuańską balladę”, która dotyczyła konfliktu Napoleona Bonaparte z Georges’em Cadoudalem. Tematyka ta przewija się także w takich dziełach jak „Francuska ścieżka” (1976), „Empirowy pasjans” (1977), „Cesarski poker” (1978) czy „Szachista” (1980).

W latach 2013–2020 Łysiak publikował felietony w tygodniku „Do Rzeczy”. Wcześniej współpracował z takimi tytułami jak „Najwyższy Czas!”, „Gazeta Polska” czy „Uważam Rze”. Jego publicystyka, często ostra i bezkompromisowa, wzbudzała szerokie zainteresowanie.