Koniec darmowych wizyt w NFZ. Po 30 dniach lekarz wystawi rachunek

Fundusz wskazuje trzy podstawowe sytuacje, w których dostęp do bezpłatnej opieki medycznej kończy się po 30 dniach od ustania ubezpieczenia:

1. Zakończenie stosunku pracy – dotyczy umów o pracę i innych form zatrudnienia.
2. Zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej pozarolniczej – osoby prowadzące własną firmę, które przestają opłacać składki, tracą prawo do świadczeń.
3. Urlop bezpłatny lub inne przerwy w zatrudnieniu – pracownik pozostający na urlopie bez wynagrodzenia przestaje być objęty obowiązkowym ubezpieczeniem.

W każdej z tych sytuacji 30-dniowy termin oznacza, że trzeba szybko reagować, by nie zostać bez dostępu do leczenia. Często o utracie prawa pacjenci dowiadują się dopiero w przychodni, gdy muszą zapłacić za wizytę lub leki.

Nie każdy traci prawo do bezpłatnego leczenia od razu. NFZ określa kilka wyjątkowych sytuacji:

• Absolwenci szkół ponadpodstawowych – prawo do świadczeń przysługuje przez 6 miesięcy po zakończeniu nauki.
• Absolwenci szkół wyższych i doktoranckich – prawo do świadczeń trwa 4 miesiące po ukończeniu studiów.
• Osoby z zawieszonym prawem do renty socjalnej – 90 dni po ustaniu ubezpieczenia.
• Członkowie rodziny ubezpieczonego – osoby zgłoszone przez ubezpieczonego nie tracą prawa do świadczeń, nawet jeśli samodzielnie nie mają obowiązkowego ubezpieczenia.

Dzięki tym wyjątkom osoby kończące edukację, pobierające rentę czy pozostające w rodzinie ubezpieczonego mają dodatkowy czas, by dopełnić formalności.

Elektroniczna Weryfikacja Uprawnień Świadczeniobiorców (eWUŚ) pozwala łatwo sprawdzić, czy jesteśmy objęci ubezpieczeniem zdrowotnym. System korzysta z danych ZUS i KRUS i jest wykorzystywany przez lekarzy, rejestracje przychodni i pacjentów. Dzięki eWUŚ można szybko dowiedzieć się, czy nadal mamy prawo do bezpłatnych świadczeń, zanim pojawią się nieprzyjemne niespodzianki w gabinecie lekarskim.

Jeśli utraciliśmy prawo do darmowej opieki, możemy je odzyskać poprzez dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ. Proces wygląda następująco:

1. Zgłoszenie się do oddziału wojewódzkiego NFZ – wypełnienie wniosku i podpisanie dwóch egzemplarzy umowy. Należy zabrać dokument tożsamości oraz potwierdzenie ostatniego okresu ubezpieczenia, np. zaświadczenie z pracy, dowód opłacania składki z działalności gospodarczej lub potwierdzenie z urzędu pracy.
2. Złożenie dokumentów w ZUS – druk ZUS ZZA dla siebie i ZUS ZCNA dla członków rodziny.

Podstawą wymiaru składki przy dobrowolnym ubezpieczeniu zdrowotnym jest kwota deklarowanego miesięcznego dochodu, nie niższa jednak od kwoty odpowiadającej przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu w sektorze przedsiębiorstw z poprzedniego kwartału, włącznie z wypłatami z zysku. Składka to 9% podstawy wymiaru. NFZ nalicza także dodatkową opłatę za przerwy w ubezpieczeniu:

• od 3 miesięcy do roku – opłata to co najmniej 20% podstawy wymiaru,
• powyżej 1 roku do 2 lat – 50%,
• powyżej 2 do 5 lat – 100%,
• powyżej 5 do 10 lat – 150%,
• powyżej 10 lat – 200%.

Dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ może odstąpić od pobrania opłaty lub rozłożyć ją na raty w wyjątkowych przypadkach.

Brak ubezpieczenia zdrowotnego może oznaczać konieczność płacenia za wizyty u lekarza, badania czy leki. Zmiana pracy, przerwa w działalności gospodarczej czy urlop bezpłatny są najczęstszymi sytuacjami, w których Polacy tracą dostęp do świadczeń finansowanych przez NFZ. Sprawdzenie statusu w eWUŚ i podjęcie działań w postaci dobrowolnego ubezpieczenia lub zgłoszenia się jako członek rodziny pozwala uniknąć dodatkowych kosztów i stresu.

Źródło: Radio ZET

Byłeś świadkiem czegoś niespodziewanego? Masz temat, którym powinniśmy się zająć?