Frank Gehry odszedł w piątek w swoim domu w Santa Monica w Kalifornii w USA. Śmierć architekta potwierdziła szefowa jego zespołu Meaghan Lloyd.

Artysta był przedstawicielem nurtu dekonstruktywistycznego. Jego prace mają cechy kolażu złożonego z brył wykonanych z różnych materiałów. Budynki Gehry’ego charakteryzują się także pofalowanymi powierzchniami i niekonwencjonalnymi zestawieniami barw.

Do najważniejszych prac amerykańsko-kanadyjskiego artysty należą Muzeum Guggenheima w hiszpańskim Bilbao, Tańczący Dom w czeskiej Pradze, Walt Disney Concert Hall w Los Angeles, Weisman Art Museum Uniwersytetu Minnesota oraz New World Center w Miami w USA.

Dalszy ciąg artykułu pod materiałem wideo

Kiedy zmarł Frank Gehry?

Gdzie zmarł Frank Gehry?

Jakie są niektóre znane projekty Franka Gehry’ego?

Jaka była rodzinna historia Franka Gehry’ego?

Nie żyje Frank Gehry. Jego rodzina wywodziła się z Polski

Frank Gehry przyszedł na świat jako Frank Owen Goldberg 28 lutego 1929 r. w Toronto w Kanadzie. Jego rodzina wywodziła się z Polski. Matka artysty urodziła się w Łodzi, a dziadkowie są tam pochowani na cmentarzu żydowskim.

W latach 50. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i studiował architekturę na University of Southern California w Los Angeles oraz urbanistykę na Harvardzie. Zmienił wówczas nazwisko na Gehry. Pierwsze kroki w branży stawiał, pracując dla Victora Gruena i firmy architektonicznej Pereira & Luckman.

Zmarł jeden z najwybitniejszych architektów. „Buntowałem się przeciwko wszystkiemu”

Frank Gehry był pionierem w swojej dziedzinie. Jako jeden z pierwszych dostrzegł potencjał projektowania budowli z wykorzystaniem modeli komputerowych — opisuje „New York Times”.

W 1989 r. zdobył prestiżową architektoniczną Nagrodę Pritzkera. Zasłynął ze swoich prac jednak znacznie wcześniej. Przebojem wdarł się do świata architektury, projektując swój dom w Santa Monica w 1978 r.

— Buntowałem się przeciwko wszystkiemu — mówił w 2012 r. w rozmowie z „New York Timesem”, tłumacząc swoją niechęć do dominujących nurtów architektonicznych. Artysta otwarcie krytykował modernizm, stawiając na wyrażanie ekspresji i indywidualności.